Get Mystery Box with random crypto!

حرام است. باز پرسید اهل بیت چه کسانی هستند؟ آیا آل علي و آل عق | جنود الشيعة.

حرام است. باز پرسید اهل بیت چه کسانی هستند؟ آیا آل علي و آل عقيل و آل جعفر و آل عباس اهل بیت هستند؟ زید در پاسخ گفت: همگی ایشان اهل بیت پیغمبرند و صدقه بر آنان حرام می‌باشد. [۱] »
حديث فوق را مسلم با سندهای دیگری از زید بن ارقم روایت کرده است. در یکی از حدیث‌ها وقتی از زید می‌پرسد آیا همسران پیامبر از اهل بیت او هستند زید پاسخ می‌دهد: خیر؛ و اضافه می‌کند که زن با همسر خود مدتی زندگی می‌کند و پس از آن به یکی از جهات از وی ناراحت می‌شود و او را طلاق می‌دهد و آن زن به خانه بستگان خود می‌رود. اهل بیت، آنان اند که پس از ارتحال او صدقه بر آنان حرام است. [۲]
در سنن ترمذی هم به حدیث ثقلین اشاره شده است:
ترمذی به سند خود از علی بن منذر کوفی و محمد بن فضیل از اعمش از عطیه و او هم از ابوسعید و اعمش از حبیب ابن ابی ثابت از زید بن ارقم روایت کرده است که رسول خدا فرمود:
انّی تارک فیکم ما ان تمسّكتم به لن تضلّوا بعدي احدهما أعظم من الاخر، كتاب الله حبلٌ مَمدودٌ من السماء إلى الأرض و عترتی اهل بیتی، و لن يتفرّقا حتى یردا على الحوض فانظروا كيف تخلفونی فيهما. [۳]
رسول خدا فرمود: همانا من پس از (رحلت خود) اثری از خود باقی می‌گذارم که اگر به آن تمسک نمایید هرگز پس از من گمراه نخواهید شد. یکی از آن دو که مهم تر از دیگری است کتاب خداست که مانند ریسمانی از آسمان به زمین کشیده شده و دیگری اهل بیت و عترت من است. این دو اثر گرانبها هیچگاه از یکدیگر جدا نخواهند شد تا اینکه در کنار حوض کوثر به ملاقات من برسند پس بنگرید که بعد از رحلت من با آنها چگونه مدارا خواهید کرد.
ابن اثیر جزری [۱] و سیوطی [۲] این حدیث را نقل نموده اند.
حاکم به سند خود از ابوطفیل از زید بن ارقم روایت کرده است که در حجۀ الوداع هنگام بازگشت از سفر حج، رسول خدا صلی الله عليه وآله وسلم دستور داد تا زیر درختان را از خار و خاشاک پاک کنند. سپس به ایراد خطبه ای پرداخت و در ضمن آن فرمود: به زودی دعوت حق را اجابت می‌کنم و از میان شما رخت بر می‌بندم پیش از آنکه راهی آخرت شوم دو اثر ارزنده که یکی گرانبهاتر از
----------
[۱]: صحیح مسلم، کتاب فضائل الصحابه، باب فضل علی بن ابی طالب، ۱۸۷۴/۴، ح ۳۶، (۲۴۰۸)

[۲]: همان، ص ۱۸۷۴، ح ۳۷، (۲۴۰۸)

[۳]: سنن ترمذی، باب مناقب اهل بیت النبی صلی الله عليه و آله وسلم، ج ۵، ص ۳۲۹-۳۲۸، ح ۳۸۷۶

[۱]: اسد الغابه، ۱۲/۲
[۲]: الدر المنثور، ۶۰/۲