در آستانه‌ی محاکمه‌ی سه فعال دانشجویی؛ گزارشی از سرکوبِ د | @EEAUT
در آستانه‌ی محاکمه‌ی سه فعال دانشجویی؛ گزارشی از سرکوبِ دانشگاه
اسفند ماه سال ۱۳۹۸ و در آغاز بحران کرونا بود که خبر بازداشت سه دانشجو با نام‌های سید ضیا نبوی (فعال سابق دانشجویی دانشگاه نوشیروانی بابل و دانشجوی فعلی دانشگاه علامه)، امیرحسین علی‌بخشی (عضو اسبق شورای احیای انجمن‌های اسلامی و عضو پیشین انجمن ترقی‌خواه دانشگاه پلی‌تکنیک) و علی حقیقت‌جوان (دبیر انجمن اسلامی آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت) در کانال دانشجویان متحد منعکس شد. با وجود تعطیلی دانشگاه‌ها و هرج و مرج ناشی از عدم توانایی مدیریت بیماری کرونا، این دستگیری‌ها به سرعت مورد توجه قرار گرفت و واکنش‌های شدیدی را برانگیخت. کاربران در فضای مجازی درباره این بازداشت‌ها موضع‌گیری کردند و درست در هنگامه‌ای که شاید دستگاه سرکوب تصور می‌نمود «تعطیلی دانشگاه‌ها فرصت طلایی بازداشت دانشجویان را برایش فراهم کرده است» تا بتواند نیروهای مستقل در دانشگاه را سرکوب نماید، موج موضع‌گیری‌های مجازی و به خصوص گفته‌هایی که حول هشتگ #انتقام_از_دانشگاه بیان شد، امکانی را برای دفاع یک صدا از نهاد دانشگاه فراهم نمود.
پس از گذشت بیش از یک سال از آن بازداشت‌ها، روز گذشته وکیل این سه نفر ضمن مصاحبه با خبرگزاری روزآروز خبر از ارجاع پرونده آن‌ها به دادگاه انقلاب و برگزاری قریب‌الوقوع آن با عناوین اتهامی «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت» و همچنین «تبلیغ علیه نظام» داده است. عناوینی که به گفته وکیل مصادیق اصلی آن فعالیت‌های قانونی مجموعه‌ی دانشجویان متحد و به‌خصوص حضور این دانشجویان در مراسم سوگواری روزهای پس از فاجعه شلیک به هواپیمای مسافربری اوکراینی به آنان نسبت داده شده است.
در حالی که هنوز آمران و عاملان جنایت شلیک به هواپیمای مسافربری مجازات نشده‌اند، مراجع قضایی و نظامی با کوششی مثال زدنی در تلاش برای بازداشت و محکومیت سوگواران آن جنایت هستند. طی یکسال اخیر انجمن‌ها و دانشجویان بسیاری به واسطه‌ی برگزاری یا حضور در مراسم سوگواری قربانیان هزینه‌های متعددی را مانند احضار و بازداشت متحمل شده‌اند و تحت فشار قرار گرفته‌اند. فشارهایی که هم از جانب نهادهای درون دانشگاه و هم زیر مجموعه‌های یک نهاد نظامی مانند مجموعه اطلاعات سپاه یا قرارگاه ثارالله در بیرون دانشگاه اعمال می‌شود. برگزاری موارد بسیاری از جلسات کمیته انضباطی و تلاش برای پرونده‌سازی علیه دانشجویان فعال حتی در زمان بسته بودن دانشگاه که هنوز هم موارد جدید آن به گوش می‌رسد، اخطار به انجمن‌ها و تلاش برای جلوگیری از فعالیت‌های قانونی ایشان در فضای مجازی در کنار بازداشت‌ها و احکام قضایی مانند آنچه که برای بهاره هدایت صادر شد همگی نشانه‌هایی بارز از تلاشی عمدی و برنامه‌ریزی شده جهت سرکوب دانشگاه هستند. سرکوبی که آخرین پرده آن برگزاری دادگاه این سه فعال دانشجویی در ۱۸ فروردین ماه است.
دانشجویان متحد و این سه دانشجو (که هر یک برآمده از نسل‌های مختلف فعالیت دانشجویی هستند) در طی سال‌های اخیر و به خصوص بعد از فضای آبان ۱۳۹۸ با تاکید بر موضعی به نام «سیاست مردمی» ایده مقاومت متحد در برابر استبداد داخلی و استیلای خارجی را معیار راه خویش قرار داد. معیاری که به شدت هم برای نیروهای طرفدار دخالت بیگانه که حیات سیاسی خود را در تحریم و رنج مردم‌مان می‌بینند و هم جریان‌های اقتدارگرای داخل بسیار ناگوار بود و هر دو آن‌ها را در مبارزه با این ایده همراه نمود. به همین سبب است که این دستگیری و محاکمه‌ها را نه صرف دستگیری سه فعال دانشجویی که باید در مسیر برخورد با یک ایده اساسی دید که نگاه به بیانیه‌ها و رفتار چند سال اخیر تشکل‌های تحت عنوان دانشجویان متحد به خوبی نشان دهنده نحوه رشد و نمو این ایده است. ایده‌ای که همان سال ۹۸ در مورد آن گفتیم «ما را از تداوم آن گریزی نیست و دانشگاه تا پای جان از حفظ سنگرهای مقاومت و کنش‌گری مدنی خود دریغ نخواهد کرد و بر سر موضع اصولی خود در دفاع از تمامی نیروهای به حاشیه رانده شده خواهد ایستاد».
