عزاداری محرم به روایت دیگران آكى يو كازاما وزیر مختار ژاپن که | برگی از تاریخ
عزاداری محرم به روایت دیگران آكى يو كازاما وزیر مختار ژاپن که در سال 1308 شمسی به ایران آمد:
هنوز هم تقويم معمول در ايران ماهى به نام محرم دارد كه از روز يكم تا دهم آن مراسم باشكوهى برگزار مى‌شود. عزادارى كه براى على (ع) و امام حسين (ع) در آخرين روز اين دهه برپا مى‌شود از همه آيين‌هاى دنيا ترس‌برانگيزتر است زيرا كه در اين عزادارى مردم براى اينكه درد و رنجى را كه شهيدان كشيدند خود تجربه كنند و پيوسته ياد و جايگاه والايشان را نگاه دارند، تن خود را با آلات برنده زخم مى‌زنند و خون خود را مى‌ريزند.
امروزه هم گاه براى نامسلمانان و بيگانگان ديده شدن در شهر در ماه محرم خطرناك است. گاه مى‌بينيم كه مردم بيرق سرخ برداشته‌اند، و همچنان كه فرياد مى‌زنند" على، حسين" و بر سينه مى‌كوبند و بازوهايشان را با كارد و قمه زخم مى‌كنند و از تنشان خون مى‌ريزد، در شهر راهپيمايى مى‌كنند. در ايران اثر زخمى كه در عزادارى محرم به خود زده اند بسا كه حتى بر (پشت) گردن خانمهاى متجدد با موى كوتاه و لباس غربى به روشنى مانده و پيداست.
يكى از معروف‌ترين آيين‌هاى عزادارى محرم كه شاهد بودم، دسته‌هايى از سينه‌زنان است كه راهپيمايى مى‌كنند، و طبل‌نوازى در جلو آهنگ حركت و سينه زدن آنها را منظم مى‌كند. هر دسته يك طبل‌نواز دارد و عزاداران به آهنگ آن طبل خود را با زنجير مى‌زنند؛ ضرب آهنگ طبل كه تند مى‌شود، آنها هم تندتر زنجير مى‌زنند. به دنبال دسته‌هاى زنجيرزن، اسبى كه با زره باشكوه و آراسته، و گاه با سپر و كلاه‌خود سوراخ شده با تير، زينت شده است، مى‌آيد. به دنبال آن بازيگر اصلى مراسم آن روز، مردى كه به هيأت (امام) حسين درآمده است و مردانى كه خود را شبيه برادرش عباس و يارانش درآورده‌اند، سوار بر اسب‌هاى زيبا و آراسته به ساز و برگ روانند.
پس از اين، مردان تنومند كه از كمر به بالا تقريبا برهنه‌اند مى‌آيند، و همچنان كه با دست و بازو بر سينه و شانه خود مى‌زنند راه مى‌پيمايند. گاهى سردسته عزاداران مى‌ايستد و به دسته فرمان مى‌دهد كه درجا بزنند. همه، به فرياد، «على» و «حسين» مى‌گويند، و دسته باز به راه مى‌افتد و رفته‌رفته قدم‌هايشان تند مى‌شود، و هربار در پيش رفتن و ايستادن باهم دم مى‌گيرند؛ و شمشيرها كه به هم میزنند طنين ترس آور دارد.
