هرکه ما را یاد کرد، ایزد مر او را یاد باد
هرکه ما را خوار کرد، از عمر برخوردار باد
هرکه اندر راه ما خاری فکند از دشمنی
هرگلی از باغ وصلش بشکفد، بی خار باد
در دو عالم نیست ما را با کسی گردوغبار
هرکه ما را رنجه دارد، راحتش بسیار باد این شعر از «میرسیدعلی همدانی» است، عارف و فیلسوف ایرانی که در هند و کشمیر طرفداران بسیاری دارد. آرامگاه او در تاجیکستان است و تصویر و شعرش روی اسکناس‌های این‌کشور چاپ شده و جایگاه ویژه‌ای نزد مردم آن دیار دارد؛ به او «حضرت امیر جان» می‌گویند.
این شعر حقیقتی در خود دارد که اساتید معنوی جهان بارها به آن اشاره کرده‌اند. حکیمان خردمند، مصلحان اجتماعی و عارفان، از آن گفته‌اند و کسانی چون «مهاتما گاندی» و «نلسون ماندلا»، به آن جامه عمل پوشانده و حتی در جهان پر از دشمنی ودروغِ سیاست، که چیزی به اسم «مهربانی» ندارد، آن را متجلی کرده‌اند.
این متاع کمیاب، همان «شفقت» و «عشق بی‌قیدوشرط» نسبت به بشریت است. چیزی که اکنون جهان ما بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز دارد. بیایید در تنهایی از خودمان بپرسیم آیا مصداقی برای این شعرِ «حضرت امیر جان» هستیم یا نه؟
#شعرومتن
@AR_NOSRATI
