دعوای تنفیذ یا تائید سند عادی ( اثبات مالکیت ) بسیاری از قرار | ⚖آرا حقوقی قضایی و نظریات مشورتی⚖
دعوای تنفیذ یا تائید سند عادی ( اثبات مالکیت )
بسیاری از قراردادهای ملکی منعقده فی ما بین طرفین درعرف کنونی به صورت عادی ( مبایعه نامه یا صلح نامه ) است، در برخی موارد ذی نفع در این خصوص دعوای تنفیذ یا تائید قرارداد یا اثبات مالکیت را مطرح می کند، آیا چنین دعوایی قابلیت استماع دارد یا خیر؟ در پاسخ به سوال فوق نظریه مشورتی شماره 7/99/578 مورخ 1399/05/12 و نظریه مشورتی شماره 446/96/7 مورخ 1396/02/26 چنین مقرر نموده « با توجه به این‌که یکی از ارکان دعوی، خلاف اصل بودن ادعای مدعی است و مطابق ماده 223 قانون مدنی، اصل بر صحت قراردادها است و تنفیذ صرفاً ناظر به معاملات فضولی و اکراهی است، لذا تنفیذ یا تأیید اسناد عادی تحت عنوان بیع‌نامه، صلح‌نامه یا هبه‌نامه، دعوی محسوب نشده و قابل استماع نیست. اما چنان‌چه منظور خواهان، اثبات وقوع معامله واثبات مالکیت باشد، در این صورت با عنایت به رأی وحدت رویه شماره 569 مورخ 10/10/1370 هیأت عمومی دیوان عالی کشور، چنین خواسته‌ای (تنفیذ مبایعه‌نامه عادی) نسبت به املاک ثبت‌نشده قابل استماع است و برعکس در مورد املاک ثبت‌شده، این خواسته مغایر با مواد 22، 42 و 48 قانون ثبت اسناد و املاک مصوب 1310 با اصلاحات و الحاقات بعدی بوده و قابل استماع نیست؛ مگر مواردی که به موجب قانون تجویز شده است؛ مانند دعوای تأیید تاریخ تنظیم اسناد عادی موضوع تبصره ذیل ماده 6 قانون اراضی شهری مصوب 1360. »
