2022-08-01 09:23:33
#منزلگاههای_حضرت_امام_حسین_علیه_السلام_از_مکه_تا_کربلا
اول محرم الحرام نزول اجلال کاروان حسینی به منزلگاه نینوی
نزل عليه السلام به في يوم الأربعاء غرة شهر محرم الحرام فإن شهر ذي الحجة كان ناقصا.
الامام الحسین علیه السلام و اصحابه، صفحه ۱۹۲
حضرت امام حسین (علیه السّلام) در روز چهارشنبه اول ماه محرم به نینوا رسیدند و ماه ذی الحجه آن سال ناقص (بیست و نه روزه) بود.
در مثیر الاحزان نیز درباره حوادث این منزلگاه آمده است:
«قَالَ جَابِرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِمْعَانَ: وَ مَضَيْنَا حَتَّى إِذَا قَرُبْنَا مِنْ نَيْنَوَى وَ إِذَا رَجُلٌ مِنْ كِنْدَةَ اسْمُهُ مَالِكُ بْنُ بَشِيرٍ مَعَهُ كِتَابٌ مِنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ زِيَادٍ إِلَى اَلْحُرِّ أَنْ جَعْجِعْ بِالْحُسَيْنِ وَ لاَ تُنْزِلْهُ إِلاَّ بِالْعَرَاءِ فِي غَيْرِ خَصْبٍ وَ لاَ نَهَرٍ.»
مثیر الأحزان، صفحه ۴۸
جابر بن عبدالله بن سمعان نقل می کند: راه پیمودیم تا به نزدیک نینوا رسیدیم و مردی از کِنده که اسمش مالک بن بشیر بود نامه ای از عبیدالله بن زیاد برای حرّ داشت با این مضمون که بر حسین(علیه السلام) سخت بگیر و او را در بیابان بدون آب و علف فرود آور.
در نفس المهموم، مقتل الحسين (علیه السّلام) مقرم و إبصار العين نیز این مطلب ذکر شده است.
در الفتوح ذکر شده است که در این منزلگاه حضرت امام حسین (علیه السّلام) نامه ای برای به جماعتى از كوفه كه از ايشان توقّع دوستى و متابعت داشتند؛ نوشتند و توسط قيس بن مسهّر الصيداوى به کوفه ارسال نمودند که توسط ابن زیاد این پیک حضرت امام حسین (علیه السّلام) نیز به شهادت رسید.
ترجمه الفتوح، صفحه 881
در مقتل خوارزمی نیز آمده است پس از آنکه سپاه حرّ کاروان حضرت امام حسین (علیه السّلام) را متوقف کرد، امام برای سلیمان بن صرد و مسیب بن نَجَبه توسط قیس بن مسهر صیداوی نامه فرستادند.
شرح غم حسین(علیه السّلام)، صفحه 56 – 54
سخن گفتن حضرت امام حسین (علیه السّلام) با اهل بیت خود در این منزلگاه
«قال: فخرج الحسين و ولده و إخوته و أهل بيته رحمة اللّه عليهم بين يديه، فنظر إليهم ساعة و بكى و قال: اللّهم! إنا عترة نبيك محمّد صلّى اللّه عليه و سلّم و قد أخرجنا و طردنا عن حرم جدنا، و تعدت بنو أمية علينا فخذ بحقنا و انصرنا على القوم الكافرين.
قال: ثم صاح الحسين في عشيرته و رحل من موضعه ذلك حتى نزل كربلاء في يوم الأربعاء أو يوم الخميس و ذلك في الثاني من المحرم سنة إحدى و ستين.»
الفتوح، جلد5 ، صفحه 83 - 82
«پس حضرت امام حسین (علیه السّلام) فرزندان، برادران، و اهل بيت خويش را بخواند و همه را پيش خويش بنشاند و در روى ايشان نگريست و بگريست. آنگاه فرمودند: خدایا، ما عترت پيغمبر تو هستيم، ما را از خانه خود بيرون كردند و ما را از حرم جدّ مان جدا كردند. بنى اميّه از ظلم و جفا و قتل و اسيرى ما هيچ كوتاهى نمى كند. بار خدايا، داد ما از ظالمان بستان. پس فرمودند: كوچ بايد كرد و به جانب كربلا روان شدند.»
ترجمه الفتوح، صفحه 881
https://imamhussain.org/persian/encyclopedia/27241
https://t.me/Articles_Hussainy
42 views06:23
ا
