' جا مانده از قافله ' قسمت اول ع. ا . شهبازی بعضی وقتها | " ایمضا "
" جا مانده از قافله "
قسمت اول
ع. ا . شهبازی
بعضی وقتها تکرارهای بیهوده چنان ما را سرگرم خود میکند که مثل یک پیچ هرز دور خود میچرخیم و از اصل هدف و استراتژی های راستین دور می مانیم و غافل... این روزها مهمترین مسئله ی کشور بحث انتخابات است انتخاباتی که برای شرکت یا عدم شرکت در آن طیف ها و احزاب گوناگونی صف آرایی کرده اند... جنبش سیاسی آزربایجان موسوم به "حرکت ملی" در مقوله ی انتخابات به سه قسم فکری تقسیم شده است: ۱- شرکت در انتخابات... ۲- تحریم انتخابات... ۳- شرکت در غرب آزربایجان و تحریم در مناطق دیگر... حال به بررسی سه مورد فوق میپردازم... تحریم انتخابات در غرب آزربایجان ظلم بانیان این تئوری بر ملت آزربایجان است و اگر صداقت این افراد برایم ثابت نشده بود حتما فکر میکردم که آنها دارند به آزربایجان خیانت میکنند؛ چرا که در امورات بدیهی ما نیازی به بحث نداریم و زمانی که افرادی در مورد عدم شرکت حتی در غرب خطه مان بحث میکنند در اصل این افراد در میدان نبرد جوانان ما را خلع سلاح میکنند تا دشمن در مناطق مسکونی ما نفوذ کرده و قلب کودکان معصوم ملت مان را نشانه روند، انصافا برای تحریم در غرب آزربایجان جمله ای زیباتر ازین پیدا نکردم !!!
اما بحث تحریم کلان!!!!
در مورد انتخابات قویترین صدایی که امروزه در حرکت شنیده میشود بحث تحریم آن است و البته راحت ترین راه و همینطور از نظر بنده بد ترین راه... تحریم کننده ی اصلی انتخابات، اپوزسیون خارج نشین جمهوری اسلامی ست که تحریم آنها با تحریم ما نقطه ی مشترک ندارد و آنها در بحث تحریم چیزی را نمیبازند چرا که آنها با داشتن اسامی مختلف مثل سلطنت طلب یا مجاهد یا شورای گذر و یا هر چیز دیگر، در حوزه ی "ایرانیت" بلاخره منافعشان حفظ خواهد شد چون که بازوان داخلی آنها مثل اصلاح طلب، کارگزاران، مشارکت و یا ملی مذهبی ها شرکت میکنند و نهایت برای پروژه ی ایرانشهری خدمت خواهند کرد و نهایت این اوپوزسیون فقط منافع گروهی شان حفظ نخواهد شد ولی منافع ملی شان تامین خواهد شد ولی آیا با تحریم، منافع ملی ما هم مثل آنها حفظ میشود؟ یکی از ضعفهای اساسی جنبش ما نداشتن تریبون قوی و بستر فعالیت است و ما خودمان به لحاظ ضعفهای گوناگون توان خلق این بستر را نداریم ولی بعضی وقتها این بستر توسط دیگران برای ما خلق میشود و ما باید از این طریق صدای خود را به گوش جهانیان رسانده و برای دوستان منتظر، موجودیت خود را اعلام کنیم و یکی از این بسترهای مهم و شاید هم مهمترین این بسترها، همین مقوله ی انتخابات ریاست جمهوری ست که ما بدلیل نداشتن نگرش سیاسی عمیق، آن را از دست میدهیم و تقدیم دشمنان میکنیم !!!! دوستان عزیز، قویترین دشمن جمهوری اسلامی ملی-مذهبی ها هستند که مادر تمامی طیفهای پان ایرانیستی محسوب میشوند و در تمامی مقاطع حساس ایران شان، به داد آن رسیده اند؛ یک روز با نام مصدق، یک روز با نام بازرگان و در برهه های مختلف با تیپ ها و اسامی مختلف به داد ایران رسیده اند و امروز هم با نام اصلاح طلب... این تیم مقتدر در طول ۴۰ سال گذشته، سختیهای زیادی را تحمل کرده اند که ازین سختیها کافیست به برنامه ی هویت تلویزیون اشاره کنم که مردان بین المللی این تیم، با پیشینه ی ملی و تیپ بین المللی و شمایلی آراسته و محاسنی سفید در مقابل دوربین صدا و سیما نشستند و تحت فشار سعید امامی ها مثل کودکانی حقیر به جاسوس بودنشان اعتراف کردند و یا سعیدی سیرجانی هایشان در آن سن و سال در مقابل دوربین به "هم جنس باز" بودنش اعتراف کرد و یا آقای ع - م که از همسرش فیلم تهیه شد و گفتند اگر از ایران نروی فیلمها پخش خواهد شد و او رفت تا ناچارا برای همیشه در بی بی سی از جمهوری اسلامی دفاع کند...!!!! راستی این عاقل ترین و باهوش ترین تیم پان ایرانیستی با اینهمه سرما و گرما چرا هرگز میدان انتخابات ایران را ترک نکرد و از در بیرونش کردند از پنجره وارد شد؟ کسی هست به این سوال من پاسخ دهد؟ سیاستمداران باهوش، تهدیدها را به فرصت بدل میکنند و در دوران تهدید بازی را ترک نمیکنند، بنده همیشه آرزو کرده ام که جنبش ما یک تیم قوی مثل این جبهه ی ملی و یا نهضت آزادی داشته باشد تا با عمق نگرش سیاسی بتواند همیشه منافع ملی ما را حفظ کند نه اینکه با مشروطه تمام شویم با خیابانی آغاز کنیم، با خیابانی تمام شویم و با پیشه وری آغاز کنیم، با پیشه وری تمام شویم و با خلق مسلمان بمیریم و الا آخر....!!!! از کودکی هایم به یاد دارم که، بازی شروع میشد و بچه های ضعیف قهر میکردند و میرفتند یک گوشه ای آب دماقشان را میریختند ولی زرنگتر ها بازیشان را میکردند و به آنها توجه هم نمیکردند و از بازی لذت هم میبردند و برای بازی بعدی هم تمرین کرده و ورزیده تر میشدند و همین تجارب را هم در بزرگسالیشان نیز بکار بردند و این تکمیل زندگی بود...!!!
