خشم و عصبانیت خشم یک حس طبیعی است که در انسان و حیوان مشترک | دل جگر به خیرید
خشم و عصبانیت
خشم یک حس طبیعی است که در انسان و حیوان مشترک است و وقتی بروز میکند که چیزی و یا اتفاقی خارج از انتظار و خواسته ما برای ما اتفاق بیوفتد
چرا خشم برای ما لازم است؟ اگر انسان حس خشم را نداشت تلاشی برای رسیدن و ساختن اهداف خود نمیکرد درواقع خشم یک نیروی محرک است که باعث میشود انسان در زندگی جا نزند و موانع سر راه خود را بردارد و به سمت هدفش پیش برود.
ولی نکته اینجاست که خشم اگر نابجا و بیش از اندازه ی واقعی باشد قطعا آسیب رسان است
چرا انسان نابجا خشمگین میشود؟ به چند دلیل انسان در زندگی خود دچار خشم نابجا میشود؛
۱-کارها بر اساس انتظاراتش پیش نمیرود گاهی انسان انتظاراتی بیجهت غیر منطقی و غیر واقعی از انسانها و اتفاقات و حتی خودش دارد ، که وقتی این انتظارات برآورده نمیشود باعث خشم خواهد شد مثلا چرا فلانی سریع جواب تلفن من را نداد یا چرا فرزندم پزشکی قبول نشد یا چرا پدرمادرم پولدار نیستند
۲- فکر میکند نباید هیچ مانعی در رسیدن به هدفش وجود داشته باشد برخی فکر میکنند هر کاری که میخواهند انجام دهند باید بدون مشکل و طبق برنامه انجام شود و با بروز مشکل و ایراد وهر سختی خشمگین میشوند مثلا خشمگین میشویم که چرا در ترافیک مانده‌ایم
۳-متوجه تفاوتها بین انسانها نیست اغلب خشم ما از دیگران بخاطر این است که ما متوجه وجود تفاوتها بین انسانها نیستیم و این اختلاف و تفاوتها را درک نمیکنیم و منتظریم دیگران دقیقا بر اساس فکر و نظر ما رفتار کنند که باعث خشم در ما خواهد شد مثلا انتظار داریم دیگران درست رانندگی کنند و اگرجلوی ما بپیچند ما خشمگین میشویم یا فرزندمان یا همسرمان دقیق انطور که ما میخواهیم و مثل ما رفتار کندو اگر برخلاف نظر ما رفتارکردنند ما خشمگین میشویم
درک و پذیرش این سه واقعیت باعث میشود ما واقع بینانه تر به زندگی نگاه کنیم و در زندگی خود کمتر خشمگین شویم
تفاوت بین خشم و عصبانیت
خشم یک احساس است و عصبانیت یک رفتار ، ما در یک موقعیت خشمگین میشویم ولی بروز خشم در رفتار یعنی عصبانیت ، باید بدانیم که خشم غیر ارادی است ولی عصبانیت یک رفتار کاملا اختیاریست که فقط خودمان هستیم که خودمان را عصبانی میکنیم مثلا من وقتی از بچه خودم خشمگین میشوم انتخاب خودم هست که برسر بچه داد بزنم یا نه ، همانطور که ما در مهمانی یا حضور پلیس عصبانیت خود را کاملا کنترل میکنیم و داد و فریاد نمیکنیم ولی در تنهایی و منزل بر سر کودک داد میزنیم
نکته ای که باید در نظر گرفت این است که انسان عصبی با فرد عصبانی کاملا متفاوت است ، فرد عصبی کنترلی بر رفتار خود ندارد ولی فرد عصبانی کاملا کنترل رفتارش را دارد
پس هر فردی که میگوید نمیتوانم عصبانیت خودم را کنترل کنم وقتی حرفش درست است که مثلا در میهمانی یا جلوی پلیس با فرزندش همانگونه برخورد میکند که در خانه اگر چنین نیست و رفتارهای عصبانیت در جاهای مختلف متفاوت است پس بهتر است بگوییم نمیخواهم عصبانیت خود را کنترل کنم نه اینکه نمیتوانم
چرا نمیخواهیم عصبانیت خود را کنترل کنیم؟ چون عصبانیت برای انسان میتواند کارکرد داشته باشد فرد آموخته است که اگر داد بزند حرفش را گوش میدهند و یا بخاطر ترس از عصبانیتی که در دل دیگران انداخته است همه را تحت کنترل خود در می آورد
