توهم زبانی در ایران یک توهمی داشتم که زبان انگلیسیم خیلی خوبه | بَیان
توهم زبانی
در ایران یک توهمی داشتم که زبان انگلیسیم خیلی خوبه. چون راحت با زبان انگلیسی حرف می‌زدم، می‌خوندم و می‌نوشتم و نمره‌ی تافلم هم ۱۰۷ بود. پس از مهاجرت فهمیدم که در دنیای رقابتی همون ۱۰-۲۰ درصد چقدر تعیین‌کننده‌ست. بین فهمیده شدن و تحت تاثیر قرار دادن فاصله‌ی زیادی هست.
این نظر و تجربه‌ی من در مورد زبان انگلیسیه که حداقل ۲۰ ساله کم‌وبیش باهاش سر و کار دارم و با خط‌کش‌های مرسوم توش fluent به حساب میام. حالا دیگه حساب کنید تسلط امثال من روی زبان آلمانی چقدره!
خلاصه اما قبل از این که ناامید بشید اینو بگم که قضیه برای من اصلاً دراماتیک نیست؛ چون به فرض که رقابتی هم باشه (که هست) اولاً دلیلی نداره نفر اول و بهترینِ هرچیزی باشیم و دوم، با مهارت‌های دیگه می‌شه کمبودها رو جبران کرد.
*عددها دقیق نیست. ۱۰-۲۰ درصد زبان معنی خاصی نمی‌ده. اما منظورم رو فکر کنم گرفتید.
