موی معلوم حتی در فقه سنتی تا قرن‌ها خودِ مو، موضوعیت نداشت و ف | کانال بازنگری
موی معلوم حتی در فقه سنتی تا قرن‌ها خودِ مو، موضوعیت نداشت و فتوایی در باره‌اش صادر نمی‌شد و فقط سَتر اجمالی سر، بدون تأکید بر خصوص مو، را استنباط می‌کردند؛ و آن‌گاه که پس از قرن‌ها به خودِ مو هم پرداخته شد و آرام آرام به پوشش آن میل پیدا کردند، درست در همین‌جا بود که در فتوای‌شان در کنار پوشش اندام (یا بدن و جسد) همچنین پوشش مو را هم ذکر می‌کردند (و تازه در اوایلِ این دوران گذار تا مدتی برخی قائل به تفکیک شده و پوشش موی واقع بر سر را لازم ولی پوشش موی آویران را لازم نمی‌دانستند). بنابراین با توجه به این پیشینه، باید دقت داشت که ذکر پوشش مو در کنار بدن، نه از باب اهمیت ویژۀ آن بود و است که جداگانه ذکر می‌گردد بلکه این ذکر جداگانه به خاطر اختلافی بودنِ فتوا در آن باره است! و یعنی انگار فقیهِ قرون جدید، با ذکر مو در کنار بدن می‌خواهد بگوید که برخلاف فقهای متقدم و برخلاف تفکیکی‌ها قائل است که علاوه بر اندام همچنین مو نیز باید پوشیده شود. امیر ترکاشوند، ۱۴۰۱/۰۶/۲۲ T.me/baznegari/851
