از گلستانِ نگاهش همه گل می چینند! لاله های دلِ بیچاره ی من خون | بـداهه سـرایی گـروه ادیـبـــانه

از گلستانِ نگاهش همه گل می چینند!
لاله های دلِ بیچاره ی من خونین اَند

دامنش غرق ِتمنای گلِ ریحان است
خود،بهاراست  و نفسهاش چه عطرآگین اند

ظاهرا سرخوش وشادندو پر ازشور ونشاط
لیک چون من،همه افسرده دل وغمگینند

دستها سوی خدا ذکر و دعا هم برلب
سرِ سجاده ی مهر اند و پر از یاسین اند

نورهایی که دراین قافلهء شب جاریست
جلوه ی ماه و درخشندگی پروین اند

هرکسی پیروِ فرمانِ دلِ خویشتن است
قلبها هم به گمانم همه از یک دین اند!

لب فرو بسته و خاموش و به ظاهر ساکت
لیک آماجِ ستم را همگی می بینند!

#خاطره
گروه ادیبانه
اول شهریور  ۱۴۰۱