من زبان فارسی را عاشقانه دوست می دارم و برخوردم با آن، برخورد | به رسم یادگار♪
من زبان فارسی را عاشقانه دوست می دارم و برخوردم با آن، برخورد با چیزی مقدس است. شاید به همین دلیل است که این اواخر کمتر می نویسم، زیرا معتقدم که در این معبد قدسی، تنها باید حضور قلب داشت و انسان همیشه حضور قلب ندارد. اما بیست و هفت سال پیش قضیه فرق می کرد. آن موقع‌ها، زبان در نظر من فقط یک وسیله بود، شاید یک چیز «مصرفی» که به خاطر یک شعر می شد پدرش را درآورد. کاری که متأسفانه امروز هم پاره ای از شاعران جوان می‌کنند- زبان فارسی ست که کلمات عربی را به تسخیر خودش درآورده. عربی در پارسی وارد شد، اما پارسی پارسی ماند. مشتی مفهوم را که لازم داشت از زبان عربی به نفع خودش مصادره کرد، اما ساختارش را از دست نداد.
_گفتگویی دربارهٔ شعر با #احمد_شاملو روزنامهٔ بامداد، 20 مرداد 1358، یک هفته با "احمد شاملو" در اتریش، مهدی اخوان لنگرودی، مروارید 1373
