تا به کـی نردبان بیاموزمـ کی کمـی آسمان بیاموزمـ | به رسم یادگار♪
تا به کـی نردبان بیاموزمـ کی کمـی آسمان بیاموزمـ تا به کـی دست و پا بجنبانیمـ چند قرن اسـت در بیابانیمـ این جهان طعم آب مـی خواهـد این کویر انقلابـ می خواهـد پای مـن را دوبـاره پس بدهیـد یک دریچه کمـی نفس بدهیـد آه از ایـن روزگار افسـرده یک پسر بچـه شوکران خورده با چنیـن عالمی کـه من دارمـ یک قدمـ تا تلف شدن دارمـ لا بـه لای تمامـ پستـی ها من منم ها و خودپرستـی ها یک نـفر اهل سوز می خواهمـ مادرمـ را هنـوز می خواهم ...
