بيدارزنى

2022-06-01 12:00:43 پرونده‌سازی امنیتی و زندان برای معلمان و سود حداکثری برای مجریان کالایی‌سازی آموزش!

شهریه ۳۸ میلیونی برای کلاس اول دبستان‌های خصوصی/ به خانواده‌های دانش‌آموزان وام قرض‌الحسنه داده می‌شود

مخالفت با سیاست‌های کالایی‌سازی آموزش و اعلام حق تحصیل رایگان و استاندارد، یکی از اصلی‌ترین مطالبات «تشکل‌های صنفی معلمان» و اعتراضات سراسری معلمان در شهرها بوده است.

در وضعیتی که برآیند سالها فقر و تبعیض سیستماتیک، تبعات حداکثری خود را در پاندمی کرونا و محرومیت بیش از ۴ میلیون دانش‌آموز از حق تحصیل نشان داد، حالا رئیس سازمان مدارس خصوصی از اعطای وام جهت تسهیل در پرداخت شهریه میلیونی این مدارس می‌گوید:

«احمد محمودزاده، رئیس سازمان مدارس غیردولتی اعلام کرد به خانواده‌های دانش‌آموزان از طریق بانک‌های قرض‌الحسنه برای شهریه مدارس کمک‌هزینه تا سقف ۳۰ میلیون تومان اعطا می‌شود.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، برخی از شهریه‌های دریافتی مدارس غیردولتی از ۱۶ میلیون تومان برای پایه اول دبستان آغاز می‌شود و به ۳۰ تا ۳۵ میلیون تومان هم می‌رسد. همچنین برخی مدارس به‌دلیل خدمات ویژه‌تر مانند استخر، ۳۸ میلیون تومان شهریه برای پایه اول دبستان دریافت می‌کنند».

در روزهایی که سناریوسازی و پرونده‌سازی‌های امنیتی از طریق نهادهای وابسته و سازمان صدا و سیما، جان معلمان را تهدید میکند، در وضعیتی که اعضای تشکل‌های صنفی معلمان با تهدید و احضار روزمره روبه‌رو هستند، در موقعیتی که اعتصاب غذای خشک #اسکندر_لطفی و تداوم بازداشت #جعفر_ابراهیمی ، #محمد_حبیبی و #رسول_بداقی ، برقرار است، می‌بایست با اتکا بر اهمیت اتحاد تمامی تشکل‌های صنفی، پژواک صدای معلمان دربند بود.


اسامی دیگر معلمان زندانی بدین شرح است:

مسعود نیکخواه، شعبان‌محمدی، مژگان باقری، اصغر‌ امیرزادگان، محمد عالیشوندی، محمدعلی‌زحمتکش، عبدالرزاق امیری، حمیدعباسی، مهرداد یغمایی، غلامرضا‌ غلامی کندازی، ایرج‌ رهنما، نوروز علی رشیدی، مسعود فرهیخته و مجید کریمی

#حق_تحصیل_رایگان
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت

@bidarzani باز کردن / نظر دهید

2022-05-31 17:06:15 ملاقات حضوری «فرزانه امیری‌جاه» مادر «کیوان مهتدی» در فضای باز زندان اوین



از صفحه‌ی اینستاگرام فرزانه امیری‌جاه


@bidarzani باز کردن / نظر دهید

2022-05-31 16:52:13 تهدید به قتل «نرگس محمدی» و «عالیه مطلب‌زاده» توسط زندانیان جرایم عادی در قرچک/ این زندانی در پیام خود گفته که من شما را می‌کشم و با این کار مشهور می‌شوم!/ این تهدیدات، مشکوک به نظر می‌رسد

مصطفی نیلی، حقوقدان و وکیل نرگس محمدی در گفتگویی با امتداد از وضعیت نگران کننده در زندان زنان قرچک خبر داد.

این وکیل دادگستری در این باره، اظهار داشت: حدود ۱۰ روز قبل، یکی از زندانیان عادی زندان قرچک که اتهام قتل در پرونده خود دارد، پیام تهدید آمیزی برای نرگس محمدی و عالیه مطلب‌زاده فرستاده و در این پیام، اعلام می‌کند که من شما را می‌کشم و با این کار مشهور می‌شوم!

البته، این خانم همبند زندانیان سیاسی نبوده و هیچ مشکل و درگیری پیش از این با ایشان نداشته اما، موکل من و خانم مطلب‌زاده به یکباره از سوی این زندانی با این پیام تهدیدآمیز مواجه شده‌اند.

پس از آن، هفته گذشته در روز سه شنبه، وقتی پزشک متخصص برای معاینه زندانیان به زندان قرچک مراجعه داشته، تعدادی از خانم‌های زندانی سیاسی از جمله نرگس محمدی برای معاینه فراخوانده می‌شوند. وقتی نوبت این زندانیان سیاسی فرا می‌رسد، تعدادی از زندانیان که اطرافیان همان خانم هستند و اصلا در لیست معاینه توسط پزشک متخصص نبوده‌اند به بهداری مراجعه و با هیاهو و جنجال سعی در ایجاد درگیری می‌کنند که با حفظ آرامش از سوی زندانیان سیاسی، موفق نمی‌شوند.


البته، در سال‌های قبل نیز مشابه این اتفاق برای زندانیان سیاسی در زندان قرچک رخ داده و خانم‌ها «آتنا دائمی» و «گلرخ ایرایی» از زندانیان سیاسی نیز، مورد حمله قرار گرفته بودند. این اواخر نیز خانم‌ها، «شکیلا منفرد» و «صبا کردافشاری» در اتفاقات مشابهی مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند.

مسئولین زندان هنوز اقدام عاجلی برای حفظ امنیت انجام نداده‌اند

زندانیان سیاسی در سالنی دربسته نگهداری می‌شوند، اما برای مراجعه به بهداری یا پیگیری کارهای اداری و امور دیگر باید به راهروی اصلی زندان بیایند. این زندانیان با توجه به اتفاقات اخیر و به دلیل نگرانی از تهدیدها، مجبور شده‌اند از پیگیری درمان و امور اداری نیز خودداری کنند.


تهدید زندانیان سیاسی توسط زندانیان عادی مشکوک به نظر می‌رسد

زندانیان سیاسی قرچک معتقدند اینکه زندانیان عادی، در حالی که سابقه هیچ بحث و اختلافی نبوده، اینگونه علیه زندانیان سیاسی برخورد کرده و اقدام به تهدید آن‌ها کنند، مشکوک به نظر می‌رسد. جان زندانیان سیاسی از بابت این تهدیدها در خطر قرار گرفته است.

سه سال پیش در زندان تهران بزرگ شاهد بودیم که بی‌توجهی به بحث امنیت زندانیان سیاسی، باعث شد که «علیرضا شیرمحمدعلی»، توسط ۲ زندانی، پس از تهدیدات متعدد، مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به قتل برسد.

این مساله را به اطلاع اجرای احکام دادسرای اوین و دایره نظارت بر زندانیان سیاسی، عقیدتی و امنیتی رسانده‌ام و آنها نیز قول پیگیری داده‌اند، ولی هنوز پاسخی از جانب آن‌ها دریافت نکرده‌ام.

هم‌چنین در تلاش هستیم تا از طریق همسر یکی از زندانیان سیاسی قرچک، نوبت ملاقاتی از رئیس سازمان زندان‌های استان تهران نیز بگیریم و ایشان را نیز در جریان این وضعیت و نگرانی‌ها قرار دهیم.

منبع: امتداد


برای مشاهده متن کامل این گفتگو روی لینک زیر کلیک کنید:

https://tinyurl.com/26thd8jf


@bidarzani باز کردن / نظر دهید

2022-05-30 17:54:30 متروپل ویران و آبادان در خیابان

متروپل فقط ریزش یک برج نبود. آوار شدن یک ساختمان سیاسی و اقتصادی معیوب بود. تاریخ نمادین منطقه‌ای بود که «زمین»‌اش با اِشغال و مصادره و «سازه»هایش با جنگ و آتش گره خورده: از پایین کشیدن نخیل‌ با سرنیزه سربازان بریتانیایی و کاشتن لوله‌های آهنی نفت در دلِ زمین تا شهرک‌سازی استعماری برمبنای سلسله مراتب طبقاتی-قومیِ بریم و بوارده و بهمنشیر (به ترتیب محلات مدیرنشین، کارمندی و کارگری)؛ از آتش زدن سینما رکس تا بازمصادرۀ لوله‌های نفت در انقلاب ۵۷ و سپس قریب به یک دهه جنگی که از خوزستان ویرانه‌ای ساخت با نابودی وسیع زیرساخت‌‌های جاده‌ای‌، شهری، زیست‌محیطی، آب و برق و فاضلابش. در پایان دهه شصت، این زمین سوخته البته هدیه‌ای شد برای حکومتِ ویرانه‌پرستی که از آتش و زجر و روضه جان می‌گرفت. کالبدهای شهری این منطقه کارکردهای متفاوتی داشت؛ از یک طرف سازه‌های آهنی مدرن برای بلعیدن منابع زیرزمینی استفاده می‌شدند و از طرفی ویرانه‌ها و مخروبه‌ها موزه‌های جنگی شدند با کارکرد توریسم ایدئولوژیک راهیان نور. این شد که تصویر خوزستان چنین ماند: پالایشگاه‌های عظیم‌الجثه در کنار خرابه‌های شهری، کشت و صنعت‌های بزرگ در کنار اراضی و محیط‌زیست خشکیده و سدهای آبی عظیم‌الجثه در کنار فقدان آب لوله‌کشی و فاضلاب شهری.
در نیمه دهه هشتاد اما تبدیل آبادان و خرمشهر و توابعش به «منطقه آزاد» فصل جدیدی از تاریخ زمین و مستغلات را در این منطقه رقم زد. مرزهای این منطقه به بهشت معافیت‌های مالیاتی و گمرکی بدل شدند، قیمت زمین بالا کشید و تردد ماشین‌های لوکس خارجی در خیابان‌های مخروبه خرمشهر و آبادان فضای سوررئالی از تضاد شهری را به نمایش می‌گذاشت. قرار بود برداشتن موانع مالیاتی و گمرکی، استثمار بی‌ضابطه نیروی کار و بالا کشیدنِ قیمت زمین، موتور محرک انجام چیزی باشد که دولت دو دهه از انجامش سرباز زده بود: بازسازی منطقه جنگی. به عبارتی «آزادسازی» اروند چراغ سبزی بود برای هجوم سرمایه‌داران مستغلاتی و رونق ساخت و ساز در منطقه‌ای با ظرفیت بازار املاک. با اینحال قابل پیش‌بینی بود که بساز و بفروش‌های خصوصی سرمایه‌هایشان را به سمت تولید مسکن ارزان، بیمارستان عمومی و مدرسه و دانشگاه نخواهند آورد؛ بلکه در پی کسب سودهای بادآورده، تمرکزشان به سمت برج‌سازی و مال‌سازی و ساختمان‌های لوکس و تفریحی جلب می‌شود. چنین هم شد و نمای محدودی از شهر این برج‌ها شد و نمای دیگرش زیرساخت‌های فرسوده و عقب‌مانده و مخروبۀ مسکونی، خدماتی، درمانی و آموزشی.
عبدالباقی نماینده این سرمایه‌داران مستغلاتیِ نوکیسه و تازه پروار‌شده در بستر مقررات‌زدایی (آزادسازی) منطقه اروند بود. متروپل هم مُشت نمونۀ خرواری بود از بالا رفتن قارچ‌گونۀ مگا مال‌ها و برج باغ‌ها و روف گاردن‌ها، هایپرماکت‌ها و مراکز لوکس تفریحی در بستر شهری خراب و فرسوده که حتی فاقد ابتدایی‌ترین زیرساخت‌های استاندارد فاضلابی است. در واقع متروپل تصویری از اقتصاد سیاسی شهری آبادان به دست می‌دهد که تلاقی منافع سرمایه‌دار خصوصی و دولتی، محلی و مرکزی، حکومتی و غیرحکومتی را روایت می‌کند: سرمایه‌دار کاسبکاری که با حداقل‌کردنِ مصالح و استانداردهای مهندسی و مجوزگیری، سودش را بیشینه کرد. شهرداری‌ای که هم سهام‌دار و شریک پروژه و هم صادرکننده مجوز و هم ناظر پروژه بود! سازمان منطقه آزادی که در مقام دولت محلی، اروند را همچون یک شرکت بزرگ تجاری اداره می‌کند و ده‌ها هزار متر زمین دولتی را در زد و بندهای سوداگرانه با قیمت زیر بازار به سرمایه‌داران خصوصی مثل عبدالباقی می‌فروشد. استاندار، فرماندار، بسیج و امام جمعه که بده بستان‌ با سرمایه‌داران خصوصی و رشوه‌‌ستانی‌شان را از مجرای تبادل خدمات و خیریه‌ها ترتیب می‌دهند (از ساخت پاسگاه تا کمک‌های عاشورایی و نذری و غیره). در نهایت پازل آخر این همدستی، دادگستری و قوه قضاییه هستند که با یک زد و بند آشکار، پرونده تخلفات ساختمانی متروپل را ماستمالی و حکم به تبرئه هولدینگ عبدالباقی داده بودند.
این ائتلاف چندجناحی در سوداندوزی از آجر و ملات و آوار اما پدیده‌ای محلی نیست. جایی اسمش «پلاسکو» است، جایی «گرنفل لندن»، جایی «مسکن مهر سرپل» و «متروپل»، جایی «هتل چانگشای چین». قصه یکی است. سرمایه بزرگ برای سود بیشتر در همدستی با نهادهای شهری و حاکمیتی فاجعه می‌آفریند. در ایران قانون به نحوی تنظیم شده که شهرداری ذینفع تخلفات ساخت و ساز، فروش تراکم و تغییر کاربری و نوسانات قیمت زمین باشد (ماده ۱۰۰ قانون شهرداری و ماده ۵ قانون شورای شهرسازی)، اما حالا دیگر اینجا شهرداری به همین منابع درآمدزایی هم اکتفا نکرده، رسماً پیراهن یقه‌سفید اداری را از تن در آورده و در مقام یک بساز بفروش حرفه‌ای وارد...
برای مطالعه کامل متن بر روی Instant-View کلیک کنید. باز کردن / نظر دهید

2022-05-30 14:43:15 ممانعت از آزادی #جعفر_ابراهیمی با دخالت بازجویانِ وزارت اطلاعات و اعلام اعتصاب غذای خشک #اسکندر_لطفی

علیرغم صدور دستور و تودیع قرار وثیقه مبنی بر آزادی جعفر ابراهیمی، معلم و عضو کانون صنفی معلمان تهران، در پی کارشکنی ماموران وزارت اطلاعات از آزادی وی ممانعت به عمل آمده است. وی روز شنبه ۱۰ اردیبهشت‌ماه توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شده و قرار بود که روز گذشته با تودیع قرار وثیقه‌ ۷۰۰ میلیون تومانی از بند ۲۰۹ زندان اوین آزاد شود.

همچنین اسکندر لطفی امروز ۹ خرداد ساعتی پیش در تماسی تلفنی با خانواده خود اعلام کرد که در اعتراض به ادامه‌ی بازداشت غیرقانونی (بیشتر از مهلت سی روزه بازداشت) و تحت فشار قرار گرفتن توسط بازجویان برای #اعتراف_اجباری دست به اعتصاب غذای خشک زده است.

@kashowra
@bidarzani باز کردن / نظر دهید

2022-05-30 14:39:54 بیانیه برخی از خانواده های خاوران: دادخواهی حق ماست

بیش از چهل سال از دهه‌ی دهشتناک ۱۳۶۰ و سی و چهار سال از فاجعه کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سیاه ۱۳۶۷ می گذرد.

ما خانواده‌های جانباختگان در تمامی این سال‌های سخت، حتی برای کوچکترین حق، یعنی حق سوگواری برای عزیزانمان با آزار ماموران در گلزار خاوران مواجه بوده‌ایم.

بارها و در دوره‌ی زمامداری دولت‌های مختلف به مسئولین وقت نامه نوشتیم و خواستار پاسخگویی به سوالات خود در ارتباط با این فاجعه شدیم اما نه تنها هرگز پاسخی نشنیدیم که همواره برای حضور بر سر مزار عزیزانمان با تهدید و ارعاب نهادهای امنیتی مختلف مواجه شده‌ایم. بارها با توهین و تهدید ماموران حاضر در خاوران و یا تهیه عکس و فیلم از حضورمان در خاوران مواجه بوده‌ایم و بسیاری مواقع با در بسته آن روبرو شده‌ایم.

اینک ما به عنوان خانواده‌های جان‌باختگان کشتار های دهه۱۳۶۰ و تابستان۱۳۶۷، بار دیگر خواهان پاسخگویی همه‌ی دست اندرکاران این جنایت بزرگ هستیم، ما می‌پرسیم و به پرسیدن ادامه خواهیم داد:

۱-چرا عزیزانمان را اعدام کردید؟

۲- بر خانواده‌ها روشن است که عزیزانمان علیرغم حکم حبس، در شرایطی بشدت ناعادلانه و در غیاب دادرسی عادلانه مجددا دادگاهی و سپس نه متناسب با جرم سیاسی، بلکه بر اساس نگرش و اندیشه‌شان اعدام شدند. چرا چنین رویه‌ای در مورد آنها در پیش گرفته شد؟

۳-با توجه به ایجاد تردید مسئولین حکومتی در محل دفن عزیزانمان در خاوران، درخواست ما این است که اگر در این ادعا صادق هستند، مکان دقیق مزار آنها را به ما معرفی کنند!

۴-ما خواهان تحویل وصیتنامه‌های عزیزانمان هستیم.

۵- در روزهای اخیر شاهد برداشته شدن نرده های خاوران و جایگزینی دیوارهای بلند بتنی و نصب چند دوربین مدار بسته در خاوران بودیم .اگر چنان که ادعا می‌کنند پیکر عزیزان ما در این خاک نیست، پس علت رویه‌های اینچنینی که در راه تخریب تدریجی خاوران انجام می‌شود چیست؟

در انتها لازم می‌دانیم که یک‌بار برای همیشه و با صدای بلند اعلام کنیم که با طرح هرگونه بحث در مورد غرامت که هدفی جز لوث کردن حرکت دادخواهانه‌ی ما ندارد مخالفیم و بر این باوریم که از دست دادن جان آن عزیزان و آسیب‌های متعدد ناشی از آن مطلقا جبران پذیر نیست. تنها روشن شدن حقیقت است که می‌تواند التیامی کوچک بر زخم‌های عمیق ما باشد.

۱-مهین فهیمی همسر زنده‌یاد حمید منتظری

۲-اکرم خاتم همسر زنده‌یاد رسول رضائیان

۳-زهره تنکابنی همسر زنده‌یاد رضا کیایی

۴-فریبا یگانه خواهر زنده‌یاد حسام (غلامرضا) یگانه

۵-شکوفه جوانشیر مادر زنده‌یاد سیامک جعفر زاده

۶-میترا عاملی همسر زنده‌یاد انوشیروان لطفی

۷-مریم طالبی کلخوران خواهر زنده‌یاد عادل طالبی کلخوران

۸-اختر سیف همسر زنده‌یاد حسن دشت آرا

۹- سهیلا اصغری همسر زنده‌باد علیرضا (نادر) صلواتی خوش قلب

۱۰-مریم محبوب خواهر زنده‌یاد اصغر محبوب

۱۱-فیروزه خلفی همسر زنده‌یاد حسام یگانه

۱۲-معصومه عجم خواهر زنده یادان علی و حسن عجم

۱۳-ماهرخ گلشن خواهر زنده‌یاد قاسم گلشن

۱۴-ناهید حسین پور خواهر زنده یادان حمید و رحیم حسین پور رودسری

۱۵-پروین یگانه خواهر زنده‌یاد حسام یگانه

۱۶-عزت الله گودرزی برادر زنده‌یاد حسن گودرزی

۱۷-سیمین علایی همسر زنده‌یاد سعید کاظمی

۱۸-فرزانه راجی خواهر زنده‌یادان فرشید و فرزین راجی و همسر زنده‌یاد یوسف یوسفی

۱۹-فرنگیس عسگری همسر زنده‌یاد جلیل جباری مستحسن

۲۰- شهناز پارسا همسر زنده‌یادمحمد رضا گلپایگانی

۲۱-سعیده لامعی همسر زنده‌یاد منوچهر سرحدی

۲۲-ژیلا علیدوست خواهر زنده‌یادمسعود علیدوست

۲۳-شهربانو منشی همسر زنده‌یاد بهروز یوسف پور

۲۴-منصوره معینی خواهر زنده‌‌یاد هبت الله معینی و همسر زنده‌‌ یاد مسعود انصاری

۲۵- معزز خواهشی همسر زنده‌یاد کمالدین پاکدل

۲۶-سیامک طاهری برادر زنده یاد انوشه طاهری

۲۷- سیمین سیمیاری خواهر زنده یاد عبدالمجید سیمیاری

۸ خرداد ۱۴۰۱

https://www.akhbar-rooz.com/155906/1401/03/09/


@bidarzani باز کردن / نظر دهید

2022-05-30 14:14:08 در چنین روزی، ۹ خرداد ۱۳۵۸ با کشتار گسترده مردم عرب، چهارشنبه سیاه محمره رقم خورد. در این روز تیمسار احمد مدنی استاندار وقت و نیروهای شبه‌نظامی به رهبری محمد جهان‌آرا به مردم عرب متحصن در کانون فرهنگی و سازمان سیاسی خلق عرب حمله کردند و آن‌ها را به گلوله بستند و صدها نفر از جمله کودکان را کشتند. باقی معترضین به سرعت به شهرهای دیگر منتقل شدند و طی سه روز بعد از آن و با وجود درگیری‌های پراکنده، شهر در کنترل نقابداران مسلح بود. اما پس از آن مقاومت مردمی اوج می‌گیرد و عده‌ای از شهر عبادان (آبادان) و دیگر محله‌ها آمده و در چند نقطه تحصن می‌کنند و با پیوستن دیگر مردم به آن‌ها حکومت نظامی شکسته می‌شود. تعداد کشته و اعدامیان ثبت‌شده این واقعه را سیصد نفر و در کل تا پانصد نفر ذکر کرده اند.
با همدستی گروهی از مردم غیرعرب با این کشتار و بی‌اعتنایی گسترده گروه‌های سیاسی به این واقعه، ادامه سرکوب‌ها از سمت حکومت مرکزی تسهیل شد.


@TarTaKar باز کردن / نظر دهید

2022-05-30 08:48:53 زنان و سیاست «دوسویه زنانِ در قدرت و زنانِ بر قدرت» هاله صفرزاده تصویر منتشر شده در یکی از نشریات دوران انقلاب مشروطه است. در سمت راست تصویر، زنان خطاب به مردان می‌گویند: «اگر خسته شدید، عقب بروید تا ما زن‌ها این درخت را از ریشه بکنیم». از متن:… باز کردن / نظر دهید

2022-05-30 08:47:49 زنان و سیاست
«دوسویه زنانِ در قدرت و زنانِ بر قدرت»

هاله صفرزاده


تصویر منتشر شده در یکی از نشریات دوران انقلاب مشروطه است. در سمت راست تصویر، زنان خطاب به مردان می‌گویند:

«اگر خسته شدید، عقب بروید تا ما زن‌ها این درخت را از ریشه بکنیم».


از متن: «عموما سیاست، عرصه‌ای مردانه تصور میشود و به نظر می‌آید زنان حضور کمرنگی در آن دارند، هر چند به تدریج و بیش از گذشته، شاهد حضور زنان در بالاترین مقامهای سیاسی هستیم و رسانه‌های رنگارنگ نظام سرمایه‌داری، حضور زنان در عرصه‌های سیاسی را مصداق برابری حقوق زنان در آن کشورها قلمداد میکنند!
بعضی از این زنان در مسند قدرت گاه از حقوق زنان دم میزنند و امتیازاتی را به نفع خود و همجنسان خود میخواهند و بعضی دیگر حتا گام کوچکی در راستای حقوق زنان که برنمیدارند، خواهان سرکوب هم جنسانشان هم میشوند.
در ایران نیز در طی ۱۲۰ سال گذشته، عرصه سیاست محل چالش بزرگی برای زنان ایران بوده و از آخرین حوزه‌های مردانه‌ای است که زنان توانسته‌اند تا حدودی اجازه حضور قانونی در آن را به دست آورند و باز مانند سراسر جهان، زنان بسیاری بی‌کسب اجازه از نهادهای قدرت، پا به میدان مبارزه گذاشته و حضور خود را در میدان سیاست به ساختارهای قدرت تحمیل کرده و در
فضای سیاسی جامعه بسیار هم تاثیرگذار بوده‌اند. آنان با حضور فعال در رویدادهای انقلاب مشروطه و مبارزه علیه نظام‌های دیکتاتوری، در واقع این باور دیرین ِ"عدم توانایی زنان درحوزه‌ی سیاست" را عملا به چالش کشیده و میکشند بطالن آن را ثابت میکنند.
آنان از سدهای بزرگی از قوانین، سنتها و باورهای مردسالارانه‌ی فرهنگی، مذهبی و قومی عبور کرده و میکنند، هر چند همیشه با شدت تمام سرکوب شده‌اند. این زنان در دوره‌های سرکوب و اختناق برای برهم زدن کل سیستم و نظام نابرابر، جنگیده و با زندان، شکنجه و اعدام دست و پنجه نرم کرده و در اندک فرصت آزادی‌های اجتماعی-سیاسی در ایران که امکان ایجاد تغییرات فراهم میشد، با تشکیل انجمن‌ها و سازمانهای مستقل خود یا با فعالیت در سازمانهای سیاسی موجود، تلاش‌های بسیاری در این عرصه انجام داده‌اند. مبارزات و تلاش‌های این زنان، به شکل عملی حضور فعال زنان را در عرصه‌ی سیاست به نمایش میگذارد. در واقع زنان با هر خواسته و مطالبه‌ای، ساختارهای سیاسی جامعه را به چالش میکشند، چرا که این ساختارهای قدرت هستند که روابط نابرابر و ناعادالنه موجود را پی ریخته و از آن محافظت میکنند تا خدشه‌ای به آن وارد نشود. مهم نیست که این خواسته‌ها چه باشند:
از حیاتی‌ترین خواسته‌ها مانند نان و آب گرفته تا حق تحصیل، حق شرکت در انتخابات به عنوان انتخاب‌شونده و انتخاب‌کننده، حق انتخاب پوشش، حق کنترل بر بدن، حق تغییر قوانین مربوط به باروری، حق حضانت فرزند، حق ارث، حق اشتغال، حق سفر و...
در واقع باید تاکید کرد که مبارزه و تلاش برای رفع ستم‌های مضاعفی که بر زنان میشود، جز با به چالش کشیدن ساختارهای سرمایه‌‌سالار و مردسالار ممکن نیست و هر گام در این مسیر، بی‌شک مبارزه‌ای سیاسی خواهد بود. آنجایی که بحث قدرت مطرح است، حضور زنان در عرصه سیاست، سبب رویارویی آنان شده است: «زنانی "در قدرت" و زنانی "بر قدرت"»، زنانی با دیدگاه‌ها و بنیان‌های نظری نه فقط متفاوت، بلکه به غایت متضاد. زنانی که "بر قدرت"اند، متاثر از جنبش‌های عدالتخواهانه زمانه‌ی خود با گرایش‌های عموما انقلابی و چپ، خواستار تغییرات ساختاری در جامعه‌اند و زنان "در قدرت"، با گرایش‌های متفاوتی از دیدگاه‌های لیبرالی گرفته تا افراطی‌ترین دیدگاه‌های فاشیستی، خواهان حفظ ساختارهای موجودند. فعالیت‌های آنان، حتا اگر در راستای بهبود شرایط زندگی زنان هم بوده باشد، فقط رفرم‌هایی را در چارچوب ساختار موجود و قابل تحمل برای حاکمان، شامل میشده و بیشتر مجری برنامه‌ها و دستورهای حاکمان بوده‌اند و در این راستا چه بسا، بسیاری از آنان حتا به تصویب قوانین ضد زن نیز رای داده باشند...»


پی‌دی اف این متن، جهت مطالعه در دسترس است:


@bidarzani باز کردن / نظر دهید

2022-05-30 08:47:42 باز کردن / نظر دهید