#شخصیت_شناسی از #روانشناسی تا #درام ادامه پست قبلی 1. آنچ | بجنورد تئاتر
#شخصیت_شناسی از #روانشناسی تا #درام
ادامه پست قبلی
1. آنچه ما #شخصیت می‌نامیم، بالذات موجود است و حقیقتی است مستقل و به مثابه سازمانی درونی.
2. شخصیت، انعکاسی است اعتباری از دیگر حقایق وجود انسان، یا تنها یک برداشت خارجی از مجموعه بازتابهای رفتاری هر فرد.
اما نه معضل ماهیت و نه معضل طریق، هیچ یک مانعی برای رسیدن به کاربردهای #دراماتیک شخصیت محسوب نمی‌شوند… در واقع مفهوم شخصیت در این بحث، ماحصل مجسمی است قابل انتقال برای مخاطب که نظریات متناقض روانشناسان در اصالت و منشا آن چندان مهم نیست. از این رو، وزنه مباحث حاضر، بر روی جنبه ای از تئوری شخصیت قرار می‌گیرد که وجودش به عنوان جلوه بدیهی ساختار شخصیت نزد اکثر روانشناسان و ریخت شناسان قطعیت یافته است. این جلوه، نمودی عینی از ماهیت غیر انتزاعی است و در حالی مطرح می‌شود که عمده اختلافات در منشاء و جوهره آن‌هاست تا نمود وجودشان.
هر چند مفهوم شخصیت در روانشناسی با مفهوم آن در درام، ریشه ای مشترک دارد؛ اما در کاربرد نهایی متفاوت است :
1. شخصیت (personality)در روانشناسی اگر مهم‌ترین محور نباشد، جزء مهم‌ترین‌هاست و در واقع بعدی است از ابعاد درونی انسان حال آنکه در درام، شخصیت (Character) مدخلی است برای ورود به آن ابعاد.
2. در روانشناسی پس از ایجاد ارتباط با انسان، می‌توان به سراغ بررسی ابعاد روانی‌اش از جمله ساختار شخصیتی او رفت؛ در صورتیکه در درام، مخاطب می‌بایست ابتدا با شناخت شخصیت به ابعاد روانی او نزدیک شود.
امروزه چه در زبان فارسی و چه در زبان انگلوساکسون واژه‌ی "Character" (کاراکتر) به عنوان معادلی عام برای اشخاص موجود در یک درام به کار می‌رود؛ و در نقدها، کتب و منابع مکتوب تئاتر بیشتر، از واژه کاراکتر استفاده می‌شود.
روانشناسی شخصیت در #درام
روانشناسی شخصیت از اوریپید، نمایشنامه‌نویس یونان باستان که در 484 سال قبل از میلاد مسیح متولد شد، آغاز شد. اگر به نمایشنامه «مده‌آ» این نمایشنامه‌نویس دقت کنید به جنبه‌های روانی و اجتماعی در شخصیت‌پردازی شخصیت مده‌آ برخورد خواهید کرد.
