روش بحث و مذاکره
سیدمهدی ثریا
انتشارات رشد. تهران. ۱۳۸۴
کتابخوان: ناصر رضاییپور
یادداشت 1803
(ص ۱۰۶ و ۱۰۷)
نقشهای «تبیینی»
۱. نظرخواهی
جویاشدن و پرسش نظرها، عقیدهها، نکتهها و راهحلها با مخاطبساختن گروه بهطور جمعی و یا افرادی که در بحث و مذاکره به هرعلتی مثل کمرویی یا کماعتنایی و نظایر آن، شرکت فعال ندارد. با این کار، اطلاعات موجود اما عرضهنشده، عرضهخواهندشد.
۲. تعمیق
لازم است عقاید ابرازشده و راهحلهای پیشنهادی، به تجزیه و تحلیل گذاشتهشوند تا افراد گروه درک عمیقتری از مسائل مطروحه و اقداماتی که خواهندکرد داشتهباشند، لازم است با سؤالاتی، علتها و دلایل اظهارات و پیشنهادها جستجوگردند.
۳. فعالسازی
در بعضی موارد و در بعضی اشخاص، نظرخواهیهای مستقیم یا غیرمستقیم، کارسازی لازم را ندارند و اشخاص ساکت، کمرو یا کماعتنا را به شرکت فعال در مذاکرات نخواهدکشید. یکی از راههایی که میتواند این اشخاص را به فعالیت و شرکت در بحث و مذاکره وادارد، کشیدن صحبت و رابطهدادن آن با علائق یا تخصصهای آنان است؛ البته بدون آنکه مستقیماً از نان نظری خواستهشود.
@Book_Way |کتابراه