Vortex

2022-08-29 22:27:08 توی ارتباطم با آدم ها، خیلی گیج شدم. نمیدونم چی میخوام، نمیدونم چیکار کنم. نمیدونم اصلا کاری از دستم برمیاد یا نه.
  یه لحظه فکر می کنم که دلم میخواد تا هفته های از در اتاقم بیرون نرم، کسی رو نبینم، با کسی حرف نزنم. یه ثانیه ی بعد میگم ولی اگه کسی الان یه مهمونی دعوتم کنه، قطعا با خوشحالی قبول میکنم. بعد فکر می کنم اصلا کسی هست که بخواد منو به مهمونی ای دعوت کنه؟
  آدما خیلی پیچیده ن. اونقدری که کل عمر یه نفر ممکنه نرسه به اینکه وقت بذاره تا فقط بتونه حتی یه نفرو بشناسه. مشکل اینه که من هم آدمم و حس می کنم کل عمرم هم بگذره، نمیرسم به اینکه خودم رو بیشتر از این بفهمم و بشناسم. باز کردن / نظر دهید

2022-08-29 13:45:46 اینجا خونه‌ی من نیست. هیچ جا خونه‌ی من نیست. باز کردن / نظر دهید

2022-08-28 19:19:01 یادمه یه‌بار خیلی عمیق خودم رو زخمی کردم. اینقدر عمیق و ناجور بود که از شدت درد، بی‌حس شده بودم و تا وقتی زخمم رو‌ نگاه نمی‌کردم، یادم می‌رفت که چقدر عمیق زخمی شدم. الان روحم همین‌قدر شدید زخمی و آسیب دیده‌ست و به همون اندازه بی‌حس شدم. تا تلنگری بهم نخوره، یادم‌ نمیاد که چی به سرم اومده. باز کردن / نظر دهید

2022-08-28 15:12:30 عجیبه که برای غم‌های یه نفر دیگه، اینقدر روی قلبم احساس سنگینی کنم. برای غم‌های کسی که من هیچ نقشی توشون نداشتم، هیچ جایی از زندگی‌شون نبودم و فقط دورادور شاهد یه‌سری اتفاقات زندگی‌شون بودم. اما درست همون‌قدر که غصه‌های خودم برام سنگینن، برای اونا هم احساس ناراحتی می‌کنم و دلیلی برای این‌ ماجرا پیدا نمی‌کنم.

@bullshitnevis باز کردن / نظر دهید

2022-08-26 12:21:21 به همون اندازه که‌ محبت و‌ توجه می‌خوام، دلم می‌خواد یه مدت محو بشم، جوری که هیچکس منو نبینه، نشنوه. هیچکس چیزی از وجود من حس نکنه. دوگانگی کل زندگی من رو توی خودش غرق‌ می‌کنه. باز کردن / نظر دهید

2022-08-26 12:14:58 #پیام_ناشناس باز کردن / نظر دهید

2022-08-25 11:50:18 هرجا ميرم نوشته 'ميخواستن مارو دفن كنندغافل ازينكه ما بذر بوديم'خواستم بگم كه وقتي بيشتر از حدي كه بايد دفنت كنن خاك روت بريزن ديگه بذرم باشي راهي برا خروج نداري همونجا خفه ميشي. باز کردن / نظر دهید

2022-08-24 22:52:32 کاش…؟ باز کردن / نظر دهید

2022-08-24 22:40:16 توی کتاب گفته بود:" نویسنده کسی ست که به آینده امید دارد. کسی که امیدوار نباشد، نمیتواند بنویسد."
برگشتیم به هم یه نگاه اینم چرت میگه انداختیم. گفتم من که هرموقع از عالم و آدم ناامید و خسته م فقط دستم به نوشتن میره. اگه امید داشتیم که نمی نشستیم اینجا خودمون وسط کاغذ و قلمامون غرق کنیم. می رفتیم دنبال امید و آرزومون. گفتیم اتفاقا نویسنده کسی ست که از همه چیز و همه جا بُریده و دنیا روی سرش آوار شده و زور زورکی چنگی میندازه به این نوشتن.

@bullshitnevis باز کردن / نظر دهید

2022-08-24 17:06:17 میدونم به حرفم توجه نمیکنی تا کله ی لنتیت از خوردن به سنگا منفجر شه اما با ضعیف ترین بخشهای امیدوار باقی مونده توی وجودم بهت یاددآوری میکنم که "هیچ" کس اونقد خاص نیست که احساساتت و حرومش کنی، آره میدونم توجه نمیکنی ولی دیر یا زود میبینمت که داری این مزخرفات و به بقیه میگی اما اون موقع همه چی واست خاکستریه. باز کردن / نظر دهید