آخرینِ کلمات قصار و فیلسوفانه ویتگنشتاین در
رساله منطقی-فلسفی چنین است:
«انسان درباره چیزی که نمی‌تواند از آن سخن بگوید بهتر است سکوت کند.» این جمله واقعا بسیار زیباست، اما، طبیعتاً،
همانگویی است (سکوت= سخن نگفتن):
دارای هیچ محتوایی نیست. ولی چنین به نظر می‌آید که حقیقتی ژرف در آن نهفته است. و ویتگنشتاین متاسفانه به همین‌گونه تبدیل به
فیلسوفی معروف و پرمدعا شد. من هرگز ندیده‌ام که او مسئله یا مشکل فلسفی را دقیق‌تر فرمول‌بندی یا حل کرده باشد. برعکس، ویتگنشتاین اصولاً بر این نظر است که
مشکل فلسفی‌ای وجود ندارد. [از نظر او] فقط یک چیز وجود دارد که آن را «
بازی زبانی» می‌نامد، نوعی بازیِ پازل، معما، ولی نه معمایی جدی، بلکه از آن نوعی که در کتاب‌های کودکان وجود دارد.
می‌دانم که هیچ نمی‌دانم: گفتگوهایی در باب سیاست، فیزیک و فلسفه ؛ کارل پوپر ترجمه پرویز دستمالچی
@cafe_andishe95
