بديهی است که راه‌های بسیاری برای توصیف عشق وجود دارد. یک طبقه | کافه روانشناسی
بديهی است که راه‌های بسیاری برای توصیف عشق وجود دارد. یک طبقه‌بندی به ویژه مفید، مثلث عشق است که توسط رابرت استرنبرگ و همکارانش به وجود آمده است. آنان عشق را با ترکیب سه مولفه اصلی ترسیم می‌کنند: صمیمیت، اشتیاق و تعهد.
صمیمت به احساس نزدیکی و پیوستگی با معشوق اشاره دارد. اشتیاق به جنبه‌های گرم یک رابطه اطلاق می‌شود، يعنی هیجانی که نسبت به یار خود احساس می‌کنید، به انضمام کشش و جاذبه جنسی.
تعهد متشکل از دو تصمیم است، تصمیم کوتاه‌مدت در جهت عشق‌ورزی با یار خود، و تصمیم بلندمدت برای حفظ و نگهداری آن عشق و باقی ماندن با یار «تا مرگ شما را از هم جدا کند». عشق می‌تواند متشکل از یکی از این مولفه‌ها یا ترکیبی از این سه جزء باشد.
مثلا، یک شخص ممکن است کشش و جاذبه بدنی بسیاری (شیفتگی محض) نسبت به دیگری داشته باشد، لیکن چیزی نزدیک به صمیمیت واقعی احساس نکند. هالیوود این تمایل را دارد که رابطه عاشقانه را اساسا به صورت اشتیاق ترسیم کند. معمولا، فیلم‌ها به این صورت پایان می‌یابند که یک زوج جوان در گیر و دار کشش و جاذبه هیجانی عمیق، تصمیم به ازدواج می‌گیرند.
افسوس که در دنیای واقعی، «فیلم» در واقع باید از این نقطه آغاز شود! همان‌گونه که روی بامایستر اظهار نظر کرده است، عشق آتشین از بسیاری جهات حالت دگرگون شده‌ای از هشیاری است. با اینکه این حالت می‌تواند هیجان‌انگیز باشد، برای اتخاذ تصمیمات دارای پیامدهای بلندمدت و گسترده بهترین حالت نیست.
به تدریج که رابطه شکل می‌گیرد، ممکن است به صورت ترکیبی از اشتیاق و صمیمیت شکوفا گردد که استرنبرگ آن را عشق «خیال‌انگیز» می‌نامد. هدف نهایی، عشق کامل است، یعنی، آمیزه‌ای از هر سه مولفه.
الیوت ارونسون از کتاب روانشناسی اجتماعی ترجمه حسین شُکرکُن
