کافه روانشناسی

2021-09-23 21:50:33 این سوال که غرض و هدف زندگی انسان چیست بارها مطرح شده و تاکنون هرگز پاسخی قانع‌کننده نیافته است و شاید اصلا ممکن نباشد پاسخی به آن داد. برخی از کسانی که این سوال را مطرح کرده‌اند افزوده‌اند که اگر زندگی هدفی نداشته باشد، از نظر آنان هیچ ارزشی ندارد. اما این تهدید هیچ چیز را تغییر نمی‌دهد بلکه به نظر می‌رسد حق داشته باشیم که اصلا طرح کردن این پرسش را مردود بشماریم. چنین می‌نماید که این پرسش از خودپسندی نوع بشر که آن را در صورت‌های فراوان دیگر نیز می‌شناسیم سرچشمه می‌گیرد.

زیگموند فروید
از کتاب تمدن و ملالت‌های آن
ترجمه محمد مبشری

@caferavanshenasi باز کردن / نظر دهید

2021-09-20 22:11:14 تمرکز در فرهنگ امروزی ما کاری به مراتب دشوارتر است، چنان‌که گویی همه چیز علیه توانایی تمرکز فکر، قیام کرده است. مهم‌ترین اقدام برای یادگیری تمرکز فکر این است که یاد بگیریم که تنها باشیم، بدون آنکه چیزی بخوانیم، به رادیو گوش بدهیم، سیگار بکشیم یا مشرب بخوریم.

در حقیقت، توانایی تمرکز دادن فکر به معنی توانایی تنها بودن با خویشتن است و این خود یک شرط مسلم برای توانایی عشق ورزیدن است.

اگر من به علت اینکه نمی‌توانم روی پای خودم بایستم به کسی بستگی پیدا کنم، آن شخص ممکن است یک نجات دهنده زندگی باشد، ولی رابطه من و او رابطه عاشقانه نیست.

گرچه ممکن است این مطلب ظاهرا متناقض جلوه کند اما حقیقت آن است که توانایی تنها ماندن لازمه توانایی دوست داشتن است.

اریک فروم
از کتاب هنر عشق ورزیدن
ترجمه پوری سلطانی

@caferavanshenasi باز کردن / نظر دهید

2021-09-20 22:11:14 موفقیت هيچ‌گاه حتمی نیست، بلکه به گرد آمدن عوامل بسیاری بستگی دارد و از همه بیشتر وابسته به این توانایی است که آدمی، بنیه روانی خود و عملکرد آن را با جهان بیرون سازگار کند و از جهان بیرون برای کسب لذت بهره بگیرد. کسی که با سرشت غریزی بسیار نامناسبی زاده شده است و مراحل تحول و سامان‌دهی مجدد اجرای لیبیدو را که برای کارآیی بعدی لازم است طی نکرده باشد* دشوار خواهد توانست خوشبختی را از شرایط بيرونی به دست آورد، به‌ویژه وقتی که در برابر وظایف سخت قرار گیرد.

زیگموند فروید
از کتاب تمدن و ملالت‌های آن
ترجمه محمد مبشری

*پاورقی کتاب: منظور در اینجا مراحل رشدی است که در روانکاوی فروید تعریف شده است و فرض بر این است که اگر این مراحل بهنجار طی نشوند، فرد دچار اختلالات روانی می‌شود.

@caferavanshenasi باز کردن / نظر دهید

2021-09-19 22:28:06 من با آنکه انتقام‌جو و کینه‌توز نیستم، حافظه‌ام در مورد جراحات و تحقیر‌ها، به رغم بزرگواری‌ام، بسیار قوی است. نمی‌دانم دیگران نیز همین طوراند یا نه؟

‏فیودور داستایفسکی
از کتاب جوان خام

@caferavanshenasi باز کردن / نظر دهید

2021-09-19 22:28:06 بهتر است انسان جرات تغییر باورهایش را بیابد. وظیفه و ایمان فریبی بیش نیست، حجابی برای پوشاندن آنچه در پس‌شان است. رهاسازی خویشتن به معنای گفتن نه‌ای مقدس، حتی به وظیفه است.

اروین یالوم
از کتاب وقتی نیچه گریست
ترجمه سپیده حبیب

@caferavanshenasi باز کردن / نظر دهید

2021-09-19 09:00:33 در دنیا چیزی وجود ندارد که به انسان بیشتر از یافتن «معنی» وجودی خود در زندگی یاری کند. در این گفته نیچه حکمتی عظیم نهفته است که «کسی که چرایی زندگی را یافته است، با هر چگونگی خواهد ساخت.»

ویکتور فرانکل
از کتاب انسان در جستجوی معنا

@caferavanshenasi باز کردن / نظر دهید

2021-09-18 21:43:59 می‌توانیم اطمينان داشته باشیم که
باقی ماندن گذشته‌ها در زیست روان
بیشتر قاعده است نه استثنایی نادر.

زیگموند فروید
از کتاب تمدن و ملالت‌های آن
ترجمه محمد مبشری

@caferavanshenasi باز کردن / نظر دهید

2021-09-18 19:38:10 مقایسه نکنید و اندازه نگیرید راه دیگران شبیه راه شما نیست، راه‌های دیگران شما را گمراه می‌کنند و فریب‌تان می‌دهند شما باید راه خودتان را کامل کنید.

کارل یونگ
از کتاب سرخ

@caferavanshenasi باز کردن / نظر دهید

2021-09-18 19:37:28 باز کردن / نظر دهید

2021-09-17 22:19:40 به کسی که به ویژه در سنین جوانی طاقت تحمل وجود خسته‌کننده‌ دیگران را ندارد و به حق از معاشرت با آنان ناخرسند می‌گردد و به انزوا رانده می‌شود، توصیه می‌کنم که عادت کند، قدری از تنهاییِ خویش را به همراه خود به جمع ببرد،

یعنی بیاموزد که حتی در جمع نیز تا اندازه‌ای تنهایی خود را حفظ کند، هرچه می‌اندیشد فورا ابراز نکند و همچنین آنچه را که می‌گویند زیاده به جد نگیرد و از دیگران نه از حیث اخلاقی، نه عقلی انتظار بسیار نداشته باشد و بنابراین بی‌اعتنایی را در برابر نظرات آنان در خود استوار کند که این مطمئن‌ترین روش برای اعمال شکیبایی در خور تحسین است.

اگر چنین کند، در میان جمع است، اما با دیگران نیست و رابطه‌اش با دیگران واجد ماهیتی صرفا عینی است. این روش او را از تماس نزدیک با جمع و در نتیجه از آلودگی و رنجش مصون می‌دارد.

‌آرتور شوپنهاور
از کتاب در باب حکمت زندگی
ترجمه محمد مبشری

@caferavanshenasi باز کردن / نظر دهید