2023-04-01 02:33:59
پیدای ناپیدایادداشتی برای بازی «احمد مهرانفر» در سریال «آکتور» برخی بازیگرانِ خوب هستند که به جای جلوهگریهای رایج به ذات نقش فکر میکنند. مولد و همراه و همیار هستند. به پارتنرشان بسیار اهمیت میدهند. یک جور فروتنی در نقشآفرینیهایشان وجود دارد. اضافهکاری ندارند و نمیخواهند با شلوغکاری مطرح شوند. در حالی که ملاک انتخاب جوایز بازیگری، نظر مردم و حتی نظر منتقدان عمومن روی بازیهای جلوهگرانه متمرکز میشود، این بازیگران با کارنامه و استمرارشان، احترام برمیانگیزند. این نوع از بازی شاید برای بازیگر طاقتفرسا باشد. چون که مردم را عادت میدهند همیشه یک سطح کیفی بالا از آنها را مشاهده کنند و در عین حال به خاطر دوری از شلوغکاری به یک پیدای ناپیدا بدل شوند.
«احمد مهرانفر» جزو این دسته از بازیگران است. کارنامهی کاریاش در تلویزیون، سینما و تئاتر و تنوع نقشهایش بسیار جالب توجه است. او حالا با بازی در نقش «مرتضی» در سریال «آکتور» باز هم تواناییهای خود را نشان میدهد.
مرتضی بازیگری است که نقشهای مختلف را بازی میکند، عشقی ناکام به «سارا» دارد، همراه است، اندوهش را در درونش میریزد، ساده است و اما در کارش جدی عمل میکند و...
مهرانفر با یک همکاری عالی در مقام پارتنر علی، پاسکاری بسیار خوبی با «نوید محمدزاده» دارد. جنس نگاههای او، خونسردیاش در موقعیتها، نجابت و سکوتش را نگاه کنیم. در صحنهیی او با دیدن زن و مردی جوان یاد عشقش میافتد. چشمان او، مکثش و غمش در چند ثانیه کلی حس به ما منتقل میکند.
در عین حال به خاطر لحن سریال که به یک کمدی سیاه پهلو میزند، بازیگر باید حواسش به اندازهی بازیاش هم باشد. نه زیاده از حد و نه کم باشد. وقتی مرتضی به همراه علی به خانهی سالمندان میرود، با دختر جوانی روبرو میشود و فیلش یاد هندوستان میکند. مهرانفر در یک بازیدربازی منویات حقیقی کاراکتر را نشان میدهد و در عین حال در نقش یک پیرمرد را بازی میکند. فقط علی و دوستانش و ما در مقام تماشاگر میدانیم او یک عشق بازیگری شوریده است. این ظرایف با کمترین جلوهگری که ویژگی بازی مهرانفر است به ما منتقل میشود.
احمد مهرانفر در تمام این سالها آنقدر خوب بوده که گاهی یادمان میرود با چه بازیگر درجه یکی روبرو هستیم. «آکتور» یکی دیگر از جلوههای هنر اوست.
یادداشتی از بهنام شریفی»؛ «تحلیلگر سینما و روانشناسی تحلیلی»
@cinemanovin
6.6K views23:33