2023-03-24 22:06:11
«سوختن در آب، غرق شدن در آتش»یادداشتی برای بازی «محسن تنابنده» در سریال «رهایم کن» در آموزه‌های بازیگری اصلی‌ترین نکته تٲکید بر درک کردن درست کاراکتر است. بازیگر؛ در سکوت، ری‌اکشن و مواقعی که دیالوگی ندارد، عیار خود را نشان می‌دهد.
«محسن تنابنده» جزو این بازیگران است. به شیوه‌ی اجرای نقش «حاتم» در سریال «رهایم کن» دقت کنیم. حاتم به واسطه‌ی گذشته‌‌اش از تنش و عصبیت دوری می‌کند. از طرفی می‌خواهد پاسدار ارزشهای پدر ِ خانش باشد، از طرفی در عمق وجودش مردی احساساتی است، می‌خواهد برادر بزرگ «افسانه» و «هاتف» باشد، بزرگ معدن باشد و در عین حال در نقش همسر خوب «مارال» هم ظاهر شود.
او فشار زیادی را با خود حمل می‌کند. او نقطه‌‌ی گرانیگاه این خانواده و معدن روستای کوچک است. تنابنده با تٲکید بر چشمها، خشم و خشونت و نرمی و احساسات به زبان بیان‌نشده‌‌ی کاراکتر را بروز می‌دهد. در مجلس دو نفری با هاتف فرصت می‌کند کمی از خودش را بروز دهد و این، بار را از دوشش بردارد. یلگی فیزیک او در این سکانس همه چیز را لو می‌دهد.
پیش مارال به سختی به دوست داشتن اقرار می‌کند اما در مقابل «بهرام» این عصبیت، تنش و خشونت خودش را نشان می‌دهد. سکانس درجه یک کتک زدن بهرام را نگاه کنیم که تنابنده چگونه، وجه بدوی کاراکتر را آزاد می‌کند. حالا مقایسه‌اش کنیم با سکانسی که جلوی بهرام نشسته و می‌خواهد خوددار باشد. تنابنده آمریت کاراکتر را در شیوه‌ی نشستن و چشمهایش می‌ریزد. بی آنکه حرف بزند، ما را متوجه آتشفشان درونش می‌کند و آرامشش را هم چاشنی برتری ذاتی خود نسبت به پیشکارش می‌کند. ما منتظریم او منفجر شود اما این اتفاق روی نمی‌دهد. چاقو را نگاه می‌کند، می‌گوید: تموم شد؟ برمی‌خیزد و با کاری نکردنش همه‌ی کارها را می‌کند. جلوه‌ی دیگری از این دوگانه‌سازی کاری کردن/ کاری نکردن و خشونت و آرامش را در سکانس مواجهه با «دانیال» می‌بینیم.
کلاس بازیگری «محسن تنابنده» در سریال رهایم کن چنین ظرایفی دارد. بازیگری با کارنامه و بازی‌هایی عالی که می‌تواند با درک درست نقشهایش در روح مخاطبانش نفوذ کند.
یادداشتی از «بهنام شریفی»/ «تحلیلگر سینما و روانشناسی تحلیلی»
پ. ن: تیتر، عنوان مجموعه شعری از «چارلز بوکوفسکی» است.
@cinemanovin
6.8K views19:06
C
