صدامو از از روز هفدهم می‌شنوی که هر چی بیشتر کنارت باشم بازم ک | شهروندِ زُحل🪐، طبقهٔ اول
صدامو از از روز هفدهم می‌شنوی که هر چی بیشتر کنارت باشم بازم کمه واسم.
اللهمّ اهْدِنی فیهِ لِصالِحِ الأعْمالِ واقْضِ لی فیهِ الحَوائِجَ والآمالِ یا من لا یَحْتاجُ الی التّفْسیر والسؤالِ یا عالِماً بما فی صُدورِ العالَمین صَلّ علی محمّدٍ وآلهِ الطّاهِرین. “خدایا، مرا در این ماه به سوی کارهای شایسته و اعمال نیک هدایت فرما و حاجت‌ها و آرزوهایم را برآور، ای آنکه نیاز به روشنگری و پرسش ندارد، ای آگاه به آنچه در سینه جهانیان است بر محمّد و خاندان پاکش درود فرست”
دیدی همیشه می‌گیم خدایا منو به فلانی برسون؟ نمره فلان درسم تاپ شه؟ فلان جا فلان اتفاق نیفته؟ الانم باز می‌خوام آرزو کنم، ولی خبری از لیست بلند بالا نیست. آخه خودت بهتر می‌دونی من الان چی می‌خوام و بعداً چی نمی‌خوام. الان چی به صلاحمه و بعداً قراره چی به صلاحم باشه؟ ما آدما با اون همه قمپز و اِهِن و تُلُپ بازم فقط آدمیم و با هر نبوغی هم که داریم و نداریم تهش چیزی جز ابهام از آینده عایدمون نمی‌شه. واسه همینه که به خودم می‌گم آرزوهامو می‌سپرم دست تو… کی بهتر از تو؟ تو خودت خوب بلدی ممکن و ناممکن کردن‌شون رو که نه به ضرر من شه و نه به نفع دشمنم. اینم بگم که خیالت رو راحت کنم؛ نمی‌خوام آرزویی رو که رسیدن بهش دوری از تو باشه.
