اَللّـهُمَّ نَبِّهْنى فیهِ لِبَرَکاتِ اَسْحارِهِ، وَنَوِّرْفیهِ قَلْبى بِضِیآءِ اَنْوارِهِ، وَخُذْ بِکُلِّ اَعْضآئى اِلَى اتِّباعِ اثارِهِ، بِنُورِکَ یا مُنَوِّرَ قُلـُوبِ الْعارِفینَ خدایا آگاهم ساز در این ماه از برکات سحرهاى آن و نورانى کن در آن دلم را به پرتو انوار آن و بگمار تمام اعضا و جوارحم را به پیروى کردن آثارش به نور خود اى روشنى دهنده دلهاى عارفان
از روز هجدهم به تویی که در عین پیچیدگی روانی، هستی و نیستی، می‌شنوی و در سکوت نظاره‌گر احوالاتمی: امروز وقتی به این دعا دقت کردم، دیدم راستی راستی خیلی از ماها حواسمون به ذکر گفتن و نماز و روزه هست ولی نیست. مثل یه تراشه که برنامه‌ریزی شده فقط این کارا رو به مدت یک ماه انجام می‌دیم و تهش می‌گیم آخیش.. پس امروز این بندهٔ پر خواهش و تمنای تو که پیش تو گردنش از مو هم باریک‌تره ازت می‌خواد: جوری دل ما رو به نورت آغشته کنی که هر قدمی که این روزا برمی‌داریم دلی و دلی‌تر باشه. بی‌منت، بی‌توقع، در سکوت و برای تو… فقط برای تو. که ملتفت شیم توی راهِ تو بِده بستونی در کار نیست. همین رو اگه بفهمیم راه خودش هموار می‌شه و قلبِ بی قرارمون آروم و قرار می‌گیره.
