نوشته‌هایی که {متاسفانه} قدیمی نمی‌شوند
حدود سه‌سال‌و‌اندی پیش در اولین شماره ماهنامه مدیریت ارتباطات سال ٩٨ دربارۀ بحران و رسانه پرونده‌ای مفصل کار کردیم. شوربختانه، بهانۀ آن پرونده، سیل‌های پیاپی‌ای بود که عید ایران را به عزا تبدیل کرد.امروز هم در بر همان پاشنه است، در همان نقطه در مدیریت بحران و حتی عقب‌تر و با همان معضلاتی که در نسبت رسانه با بحران گریبانگیر ما بود. به همه مشکلات قبلی، مسئولانِ نامسئولی را اضافه کنید که بخش عظیمی از توان و وقت رسانه‌ها را سرگرم شوآف‌های خود می‌کنند.
بعضی مطالب منتشرشده در شماره ١٠٨ که هنوز جای تأمل و بازخوانی دارند:
آگراندیسمان مشروع یا سندرُم چوپان دروغگو /
محسن آزموده
دو دقيقه به حرف‌هاي من گوش كنيد/ زهرا چوپانكاره
پنج نقص جدی و مهم خبرگزاری‌های رسمی/
شروین وکیلی
سیل سراسری؛ پایان رسانه‌های رسمی، خیز رسانه‌های جایگزین/ مهدی جلیلی
درس‌هایِ سیل شیراز برای رسانه‌ها/ مسعود سپهر
کشف مجدد سیل با رسانه/
ابوالفضل رجبی
دچار کرختی عاطفی شده‌ایم /
گفت‌وگو با دکتر محمدرضا سرگلزایی درباره سویه‌های روان‌شناختی رسانه در بحران
نسخه الکترونیک
https://taaghche.com/book/86257
