ما مردم معمولی جهان؛ از یمن تا اوکراین دکتر بابک خطی واق | اندیشه انتقادی
ما مردم معمولی جهان؛ از یمن تا اوکراین
دکتر بابک خطی
واقعی‌ترین واکنش دولت‌ها نسبت گرفتار شدن اوکراین در تهاجم روسیه را می‌توان در نقشه‌ی پروازهای جهان در این روزها جستجو کرد. در حالیکه همه‌جای نقشه به نشانه‌ی عبور و مرور هواپیماها سیاه شده و جای سوزن انداختن نیست، کل جغرافیای اوکراین بر نقشه جهانی پروازها کاملا پاک است. ناتوی بهت زده و خواب آلود فقط به عرصه جنگ نگاه و به اظهار تاسف بسنده می‌نمایند. از «من آنم که رستم بود پهلوان‌های» قبل درگیری و شاخ و شانه کشیدن‌ها خبری نیست. غرب تنها به تحریم‌های مختلف بر علیه روسیه روی آورده است تا از فرصت درگیر شدن کشوری در جنگی نابودگر حداکثر استفاده را ببرد و در رسیدن به هدف بلندمدت و تقریبا همیشگی خود یعنی تضعیف روسیه گامی محکم به پیش بردارد و در حالی این اقدامات به حساب مردم اوکراین فاکتور و بر سرشان منت نهاده می‌شود که چنین اقداماتی در حال حاضر هیچ فایده‌ای برای آنان که زیر باران موشک و گلوله‌ی دولت متخاصم روسیه هستند، ندارد. دقت در این عملکرد، میزان بیشرمی دولت‌هایی که در روز روشن خلف وعده کرده و در بزنگاه جنگ پشت این مردم را خالی کرده‌اند، مضاعف می‌نماید. جهان این دورویی‌ها را البته کم ندیده است. چنانکه همین چند ماه پیش اتفاقی مشابه بر سر مردم افغانستان آوار شد و آمریکا و شرکایش به آسانی آب خوردن حال و آینده‌ی میلیون‌ها نفر از مردم این کشور را در قبال توافق با گروه بدون پرنسیپ و غیرقابل مذاکره‌ای چون طالبان، قمار کردند. یک نکته مهم و قابل توجه هم این است که برخی از گروه‌های به ظاهر پیشرو! در سطح جهانی در حمله روسیه و دیکتاتوری مثل پوتین به اوکراین و این همه آوارگی و مرگ فقط وجه ضدیت آن با آمریکا را -به عنوان دولتی استثمارگر - از کل پازل انتخاب نموده و به تقدیس آن می‌پردازند. در حالیکه بدیهی است که عملکرد استثماری احتمالی یک طرف یک ائتلاف هرگز توجیهی برای اقدامات غیرانسانی و ددمنشانه‌ی طرف مقابل نیست و چنین تفکری چه از روی ساده‌لوحی چه از سر نادانی، اشتباهی بزرگ بوده، به هیچ وجه قابل پذیرش نیست. در نهایت نیز چنانکه از ظواهر و شواهد امور در دنیای واقعی بر می‌آید، در یک جنگ، نابودی یک کشور و مرگ و آوارگی میلیون‌ها نفر در سایه‌ی شوم آن که هیچ نقشی در ایجاد آن نداشته‌اند، به طور کلی برای دولت‌های جهانی اولویت اصلی نبوده، تصمیم‌ها براساس دیگری گرفته می‌شود. بنابراین باز این ما مردم معمولی جهان هستیم که با خودمان می‌مانیم و وظیفه داریم که در هر جایی که هستیم و به هر روشی که می‌توانیم -در مقام یک وظیفه‌ی ابتدایی انسانی- به روشنگری و مخالفت در مورد جنگ‌های ویرانگر و انسان کشی اقدام و اهتمام نماییم و به هر شکل ممکن در برابر اقداماتی که در آن اطفاء هذیان‌های یک سیاستمدار و توسعه‌طلبی‌هایش زندگی میلیون‌ها انسان را متاثر از خود می‌کند، با تمام قوا بایستیم. نگاهی به وداع‌های آخرین سربازان با خانواده‌های‌شان، ازدحام شدید در مترو و پناهگاه‌ها، جمعیت عظیمی که تنها جان خود را برداشته پشت مرزهای لهستان انتظار ورود می‌کشند و... سیاهی و پلیدی جنگ را به شفاف‌ترین شکل ممکن پیش چشمان‌مان نشان می‌‌دهد. جنگ همه جا بد است چه وقتی در یمن و سوریه جان هزاران نفر می‌گیرد چه در افغانستانی که توسط طالبان اشغال شده است و این ما مردم معمولی دنیا هستیم که با انسان بودن و انسانی اندیشیدن هرطور که ممکن است باید، کاری بکنیم. از یمن و سومالی گرفته تا افغانستان و اوکراین
