آینده‌ی طبابت در ایران چگونه است؟ به قلم: دکتر امید رضائی م | دفاع از حقوق جامعه پزشکی
آینده‌ی طبابت در ایران چگونه است؟ به قلم: دکتر امید رضائی
می‌دانید انتهای این داستان اجبار به نوشتن نسخه‌ی الکترونیک و اجبار به قرارداد با بیمه‌ها برای پروانه‌ی مطب چیست؟ آن‌ها مدت‌هاست پزشک را کارمند می‌خواهند و طبابت را فقط دولتی و میرزابنویس بیمه‌ها. می‌خواهند روزی به جایی برسند که تمامی پزشکان، مجبور به قرارداد با بیمه‌های دولتی باشند و پزشکی که به شرایط کاری و کمی مبلغ ویزیتش و این کارمندشدنِ بی‌حقوقِ بیمه‌ها اعتراض کرد، با حربه‌ی غیرفعال شدن سامانه‌ی نسخه‌نویسی برایش، آزمایش و داروهایِ بیمارانش آزاد حساب شود تا در میان اعتراض بیماران در این اوضاع مالی، که چرا نسخه‌ام الکترونیکی نیست و دارو و آزمایشم آزاد حساب شده، نتواند حتی فکر خروج ازین شرایط را داشته باشد! در واقع تمامی پزشکان مراکز درمانی خصوصی، به راحتی و با اهرم فشار آزاد بودن تمام داروها و آزمایش‌ها و از ترس از دست دادن بیماران‌شان به زودی، مجبور می‌شوند که کارمند بی‌حقوق بیمه‌ها و دولت شوند و باید چشم‌شان انتهای ماه در مطب‌های ورشکسته‌شان به دست بیمه باشد تا کسورات نزند و یا پسوردشان را در سامانه نسخه قفل نکند. وضعیت بخش خصوصی هم که این باشد، دیگر کسی از حقوق‌بگیران بخش دولتی هوس نمی‌کند، از طرح قاصدک و دیرکرد کارانه و کمی حقوق دولتی و زیادی ساعت کار شکایت کند و بگوید می‌خواهم بروم خصوصی کار کنم! در خوش‌بینانه‌ترین شرایط، حداکثر پنج درصد از پزشکان فعالِ فعلی، در این وضعیت، زیر بار بیمه‌ها نمی‌روند و بیماران‌شان را هم دارند و بقیه پزشکان طبق معمول، با خود می‌گویند که همین‌هم‌خوب است و برای ادامه‌ی این نوع طبابت زیر نظر و به ساز کارشناسان بیمه با خودشان کنار می‌آیند! در آینده بیماری و طبابت هم در ایران لاکچری خواهد شد. عدهای پول‌دار با پزشک آزاد و داروی آزاد و عدهای هم در تار و پود طبابت پزشکان خموده‌ی بی‌انگیزه‌ی کارمند و بیمه‌های کارفرمای درمان.
