2021-07-13 09:18:38
استفاده از دست‌بند و مُهره یا هرگونه آويز، و امثال آن براي حصول شفا و رفع بلا يا دفع آن، از امور شرك‌آميز است:
الله متعال می‌فرماید: ﴿وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُۚ قُلۡ أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ إِنۡ أَرَادَنِيَ ٱللَّهُ بِضُرٍّ هَلۡ هُنَّ كَٰشِفَٰتُ ضُرِّهِۦٓ أَوۡ أَرَادَنِي بِرَحۡمَةٍ هَلۡ هُنَّ مُمۡسِكَٰتُ رَحۡمَتِهِۦۚ قُلۡ حَسۡبِيَ ٱللَّهُۖ عَلَيۡهِ يَتَوَكَّلُ ٱلۡمُتَوَكِّلُونَ ٣٨﴾ [الزمر: 38]
«و اگر از آنان بپرسی: چه کسی آسمان‌ها و زمین را آفریده است، به‌طور قطع خواهند گفت: "الله" بگو آیا درباره‌ی معبودانی که جز الله می‌پرستید، هیچ اندیشیده‌اید که اگر الله زیانی برای من بخواهد، آیا آنها می‌توانند زیان و آسیب او را از من دور کنند یا اگر رحمت و بخشایشی برای من بخواهد، آیا آنها می‌توانند رحمتش را از من باز دارند؟ بگو: الله، برایم کافی است و توکل‌کنندگان تنها بر او توکل می‌کنند»
عمران بن حصين رضی‌الله‌عنه می‌گوید: «أنّ النَّبي ﷺرأى رجلاً في يده حَلْقَةٌ مِنْ صُفْرٍ فَقَال:َ مَا هَذِهِ؟ قَالَ: مِنَ الْوَاهِنَةِ، فقَالَ: انزعها فإنَّهَا لا تَزِيدُكَ إِلا وَهْنًا فَإِنَّكَ لَوْ مُتَّ وَهِيَ عَلَيْكَ مَا أَفْلَحْتَ أَبَدًا»(۱)
ترجمه: «رسول‌الله ﷺ انگشتري در دست مردي ديد. پرسيد: اين برای چيست؟» آن مرد پاسخ داد: این حلقه را به‌قصد جلوگیری از ضعف جسمی، به دست کرده‌ام. رسول‌الله ﷺ فرمود: آن را درآور؛ زیرا فقط بر ضعف تو می‌افزاید؛ اگر در حالی بمیری که این را پوشیده‌ای، هرگز رستگار نخواهی شد»
امام احمد رحمه‌الله روایت دیگری آورده است که عقبه بن عامر رضی‌الله‌عنه می‌گوید: رسول‌الله ﷺ فرمود: «مَنْ تَعَلَّقَ تَمِيمَةً فَلا أَتَمَّ اللَّهُ لَهُ وَمَنْ تَعَلَّقَ وَدَعَةً فَلا وَدَعَ اللَّهُ لَهُ»(۲)
ترجمه: رسول‌الله ﷺ فرمود: «كسي كه "تميمه"(۳) به گردن بياويزد، الله متعال خواسته‌اش را نافرجام گرداند و آن‌که "ودعه"(۴) به خود بیاویزد، الله متعال آرامش را از او بگیرد»
و در روایت دیگری آمده است: «من تعلَّق تمَيمة فَقد أشرَك»(۵)
ترجمه: «هرکه مُهره‌اي (براي شفا یا جلوگیری از زخم چشم) بياويزد، شرك ورزيده است»
ابن ابی‌حاتم رحمه‌الله روایت کرده است که (حذیفه بن یمان) مردی را دید که برای دفع تب و بیماری، "نخی"(۶) در دستش بسته بود؛ حذیفه رضی‌الله‌عنه آن را پاره کرد و این آیه را تلاوت نمود: ﴿وَمَا يُؤۡمِنُ أَكۡثَرُهُم بِٱللَّهِ إِلَّا وَهُم مُّشۡرِكُونَ ١٠٦﴾ [یوسف: 106] «و بیشترشان به الله ایمان نمی‌آورند و فقط مشرکند»
۱ )- مسند امام احمد (4/445)؛ سنن ابن ماجه، ش:3531؛ ابن‌حبان در الموارد، ش: 1411؛ و حاكم در المستدرک (4/216) ، این حدیث را صحیح دانسته‌اند و ذهبی نیز تأییدش کرده است.
(۲ )- مسند احمد (4/154)؛ روايت ابويعلي؛ حاکم این حدیث را روایت نموده و آن را صحیح دانسته و ذهبی نیز تأییدش کرده است.
( ۳)- منذری رحمه‌الله می‌گوید: تمیمه، مهره‌ها یا گردن‌بندهایی بود که به خود می‌آویختند و اعتقاد داشتند که دفع بلا میکند!
( ۴)- وَدَعه، مُهره‌های سفید و صدف‌مانندی که برای جلوگیری از چشم زخم به خود می‌آویختند. تمیمه و ودعه، شامل تمام مُهره‌ها و چیزهایی از قبیل: دست‌بندها، بازوبندها (مانند تیربند) استخوان، نوشته‌ها و دیگر آویزهایی می‌شود که برای حصول شِفا یا دفع بلا یا با چنین اعتقاداتی به خود یا فرزندانشان می‌بندند و جزو اعمال شرک‌آمیز است.
(۵ )- صحیح الجامع الصغیر وزیادته، از آلبانی، ش: 6394 با لفظ: «مَن عَلَّقَ...»
( ۶)- مانندِ بازوبندها و تعویذهایی که امروزه برخی از مردمِ خرافاتی، برای حصول شفا یا دفع بلا و زخم چشم به دست یا بازوی خود می‌بندند.
@darmanbaquran
414 views06:18
ش
