داوود بن ابی هند می گوید: هنگامی ڪه حَجّاج، سعید بن جُبیر رَضِیَ اللّهُ عَنْه را دستگیر ڪرد، سعید گفت: گمان دارم ڪه کشته خواهم شد و دلیلش را به شما خواهم گفت:
من و دو تن از دوستانم هنگامی ڪه متوجه شیرینی دعا شدیم دعا ڪردیم و از خداوند شهادت را خواستیم، پس هر دو دوستم به شهادت رسیدند و من منتظر آنم.
امام ذهبی رَحِمهُ اللّٰهُ تَعَالَى می فرماید: گویا او بر این باور بود ڪه هنگام شیرینی دعا، دعا مورد اجابت قرار خواهد گرفت. [یعنی انسان وقتی ڪه دعایش به دلش می نشیند خود متوجه می شود ڪه اکنون دعایش به اجابت نزدیک است].
