اجماع موثر؛ توفیقِ امروز و تضمینِ فردا #V 124 ایمان آقایار | مجمع دیوانگان
اجماع موثر؛ توفیقِ امروز و تضمینِ فردا
#V 124
ایمان آقایاری : از جورج واشنگتن اولین رئیسجمهور ایالات متحدهی آمریکا نقل شده که «ما باید بسیار مراقب رفتارمان باشیم، چون اعمال ما تبدیل به رویه خواهند شد.» بی گمان چنین بصیرتی همراه با پایبندی عملی به آن، در پس زمینهی تاریخی کشور آمریکا قابل رویت است. بیسبب نیست که «الکسی دوتوکویل» سجایایِ اخلاقیِ پدران بنیانگذار را از ارکان موفقیت دموکراسی آمریکا میداند.
جایگاه پدران بنیانگذار آمریکا به عنوان نیروهای موسسِ یک کشور، امری است منحصر به تاریخ آن سرزمین و نیت شبیه سازی ندارم. اما درک موقعیت تاریخی، تمرکز بر مصلحت عمومی، عملگرایی و اجماعِ معقول بر سرِ اصولِ حداقلی اما مطلوب، که بارها در رفتارِ این بنیانگذاران نمود مییابد، مدلی است آموختنی و کاربردی.
میتوان بر بستری از تفاوتها و تعارضات بر سر اصولِ یک ساختار اساسی توافق کرد؛ حتی اگر این تعارضات ناشی از «تبارهای سیاسی» باشد. در شرایطی که قرار نیست بر اشخاص یا جریانها توقف نماییم بلکه میخواهیم از یک وضع وحشتناک عبور کنیم، چنین اجماعی لازم است. و به نظر میرسد که فشارِ ناشی از عمومی شدنِ چنین مطالبهای این را به امری ناگزیر بدل میکند. لازم به ذکر است که این موضوع از بُعد سیاسی شباهتی با انقلاب ۵۷ نمییابد، چرا که در آن مقطع، نیروهای مختلفی با خمینی بیعت کردند، حال آنکه امروز بحثِ دعوت از افراد و جریانها برای اتخاذ رویههایی سالم در جهت اجماع بر سر اصولِ مشترک است.
هرچه در عرصهی سیاست و اجتماع به نقش ساختارها بها دهیم، نقش افراد و تصمیمات را _ آن هم در بزنگاهها _ نمیتوان نادیده انگاشت. اهمیت اجماع و کنشگریِ صحیح، هم در نیل به پیروزی و موفقیتِ امروز است و هم در آنچه تاسیس میشود و به یادگار میمانَد. برآیند کنشهای نیروهای موثر، بدل به الگوهایی برای آینده خواهد شد. به همین خاطر است که امروز از تجربهی انقلاب آمریکا یا جنبش ضد آپارتاید آفریقای جنوبی در سمتی سخن میگوییم و از انقلاب ۵۷ در سمتی دیگر. گرد و خاک ها که فرو نشست و کارها که به سرانجام رسید، باید دید که خروجیِ تصمیماتمان از ما چه ساختهاند؛ سرمشق، یا آینهی عبرت؟