بخش دوم 3- آنچه از کتاب خاطرات شما استنباط می شود این است که | شیرینی های پدر...
بخش دوم
3- آنچه از کتاب خاطرات شما استنباط می شود این است که مرحوم حائری از جوانان انقلابی حمایت نمی کرده، مخالف دیدگاههای سوسیالیستی میرحسین موسوی بوده ، از انجمن حجتیه حمایت می نموده واز روحانیونی چون مرحوم پیشوا حمایت می کرده است. برخی از ادعاهای شما درست، برخی نادرست و برخی نیازمند به توضیح و تکمیل است. اولا آیت الله حائری جزو پیشتازان انقلاب بودند و شاهد آن حبس طولانی و شکنجه ایشان است. هرچند قصد تقابل ندارم اما متذکر می شوم که مرحوم آقای نجابت حتی یک روز هم زندان نبودند و آقایان دستغیب نیز سابقه چندانی از زندان و شکنجه نداشته و فقط مدتی تبعید بوده اند. مرحوم حائری با تندروی به نام انقلابی گری مخالف بودند. با خلع لباس عده قابل توجهی از روحانیون شیراز در زمان حاکم شرعی آن کسی که خودتان بهتر می دانید مخالف بودند که کار به آنجا رسید که برخی از شاگردان واقعی حضرت امام به ایشان شکایت بردند و در نهایت از ادامه کار آن حاکم شرع جلوگیری شد. مرحوم حائری با سپردن عمده مسئولیتهای کلیدی به یک خاندان مخالف بودند. با اقداماتی چون دعوت از مرحوم خلخالی به شیراز و اتفاقات دل خراش پس از آن مخالف بودند که مجتهد بزرگ بها الدین محلاتی رابه گریه درآورد و فرمود که "به نام اسلام هرچه بخواهند می کنند" و همه این صحنه سازی ها برای آن بود که مرحوم عندلیب که هم فکر دوستان شما نبود از سمت حاکم شرعی عزل شود. دوست قدیمی شما محسن کدیور به تفصیل به این موضوع پرداخته است که چگونه و چه کسانی و با چه اهدافی از این اقدام حمایت کردند و می توانید به کتاب ایشان مراجعه کنید و اگر مرحوم حائری به "دست از جا در رفته استان" اشاراتی داشته ناظربه همین تندروی ها ست که از سوی برخی جوانان به ظاهر انقلابی وبی تجربه و شاید اغفال شده و یا نفوذی و با سکوت و تایید بزرگانی از فارس انجام می شد. بسط موضوع بیش از این به صلاح نیست. خداوند از سر تقصیرات همه بگذرد. ثانیا مرحوم حائری با دیدگاههای سوسیالیستی میرحسین موسوی، اصلاحات ارضی و به خطر انداختن امنیت اصل شرعی و قانونی مالکیت به نام مستضعف گرائی مخالف بود و جالب است که همان دوستانی که مدافع این دیدگاه بودند امروزه به این نتیجه رسیده اند که بسیاری ازآن اقدامات اشتباه بوده است وبه صراحت آن را ذکر می کنند. شخص شما نیز اشاراتی به این گونه موضوعات داشته اید و البته آن را از لوازم دوران اولیه انقلاب و گریز ناپذیرمی دانید که جای بحث دارد. ثالثا برخلاف گفته شما آیت الله حائری با انجمن حجتیه موافق نبودند و مدارک آن قابل ارائه است اما ایشان با تصفیه حساب شخصی و سیاسی به نام مقابله با حجتیه و ایجاد شکاف و اختلاف بین متدینین تحت این عنوان مخالف بودند. مخالفت با حجتیه یک بحث است و تبدیل موضوع به حربه سیاسی برای حذف مخالفان بحثی دیگر. برای درک موضوع، به مواضع امروز هم جناح قدیمی خودتان یعنی جناب عمادالدین باقی در مورد کتاب مشهورش مراجعه کنید. رابعا در مورد حمایت مرحوم حائری از مرحوم پیشوا راه انصاف را نرفته اید. خود بهتر می دانید که موضع مرحوم حائری این بود که اگر به فرض جناب پیشوا تخلفی کرده باید توسط مراجع قانونی بررسی و برخورد شود. آیا این موضع صحیح وشرعی آن مرحوم که سالها بعد توسط دوستان شما تحت عنوان" قانونگرائی" به شعارانتخاباتی تبدیل شد جای تحسین دارد یا سرزنش؟
