«داد و بیداد» عدل بر مثال مرغی است: هرکجا سایه وی برافتد، آن | دکتر الهی قمشه ای
«داد و بیداد»
عدل بر مثال مرغی است: هرکجا سایه وی برافتد، آنجا سعد و دولت شود. هرکجا وی خانه سازد، آن زمین قبله و کعبه امید امّت گردد، و جور و ظلم، مرغی است که هر کجا پرّد قحط سال شود، باران از آسمان باز ایستد، و آب از چشمه‌ها به قعر زمین باز گردد، و حیات و حیا از میان خلق معدوم شود.
سنایی، مکاتیب شاعر و عارف قرن پنجم و ششم
«داد» در فرهنگ ما پارسیان شالوده و پالوده همه نیکی‌هاست از هستی و شادی و روشنایی و والایی
و «بیداد» از جوهر نیستی و تاریکی و پریشانی و پشیمانی است
چنانکه فردوسی بهشت‌آفرین این هر دو را در سیمای پهلوان و آهرمن در سراسر شاهنامه به نمایش آورده است
و چنانکه نظامی بزم‌آفرین در پنج منظومه مینوی خویش پیکار این دو اندیشه و پیروزی نخستین را بر پسین در سرشت همه داستان‌های خویش نهاده است:
داد کن از همت مردم بترس نیم‌شب از تیر تظلّم بترس تیغ ستم دور کن از راهشان تا نخوری تیر سحرگاهشان
برگرفته از کتاب «متون عرفانی به زبان فارسی» تالیف حسین الهی قمشه ای انتشارات سمت تصویر مینیاتور قدیمی
