آيا تاکنون به اين نکته انديشيدايم که هر کسي ساختمان عمر خود | دکتر علیرضا رحیمی بروجردی
آيا تاکنون به اين نکته انديشيدايم که هر کسي ساختمان عمر خود را به گونه اي ساخته، «چگونه زيستن» را در آن تمرين و تجربه ميكند و بنابراين، کمتر مي توان شباهتي ميان اين همه بناهاي رنگارنگ پيدا كرد. اگر از «چگونه زيستن» در بناي خود راضي نيستيم، بياييم در ايام و لحظه هايي كه خود مناسب ميدانيم دستي به سر و روي ساختمان چندطبقة غبارگرفته هامان كشيده، آن را بازسازي كرده، اطاق و پستويي را خراب کنيم و سالني نو با مصالح مرغوب که از جنس «عشق»، «هدف»، «اميد»، «پشتکار» و «صبر» باشد، بسازيم.
بدانيم كه معمارِ ساختمان زندگي هركس، خودش است. ما بناي زندگي خود را مي سازيم و آنرا تزيين مي كنيم.
هر روز خشت و آجري بر آنچه قبلاً ساخته بوديم اضافه كرده، اطاق و سرسرايي بر طبقات افزوده يا خراب كرده، ديوارها را بالا برده و بنايي از خود به يادگار ميگذاريم.
