ما به طور عجیبی تحت تاثیر آهنگ کلمات قرار می گیریم؛ و خود کلما | اکهارت تله
ما به طور عجیبی تحت تاثیر آهنگ کلمات قرار می گیریم؛ و خود کلمات چه اهمیت فوق العاده ای برایمان یافته اند: کلمه ی «وطن»، کلمه ی «کاهن»، کلمه ی «دموکراسی»، کلمه ی «انقلاب» و بسیاری کلمات دیگر در نظر ما اهمیت خاصی دارند. ما اصولاً بر اساس کلمات زندگی می کنیم، و از «احساس»ی که به وجود می آورند مشعوف می گردیم. و در حقیقت این «احساس»ها هستند که برای ما اهمیت پیدا می کنند نه خود کلمات. کلمات به این جهت موجب رضایت خاطر می گردند که طنین و آهنگ خاص هر کدام یک «احساس» فراموش شده را در ما بیدار می کند، زنده می کند. و احساس لذت و خرسندی هنگامی شدیدتر می شود که کلمات جایگزین واقعیت می گردند. ما می کوشیم تا خلاء درونی خود را به وسیله ی کلمات پر کنیم. با اصوات، با شلوغی، با فعالیت های مشغول کننده، با سرود و موسیقی- که شکلی ظریف و رضایت بخش و قابل توجیه است به منظور فرار از «خود» و کوچکی ها و حقارت ها و ملالت های آن. کتاب خانه هایمان انباشته است از کتاب – یعنی از الفاظ. چگونه بلاانقطاع حرف می زنیم! ما مشکل این جرات را داشته باشیم که لحظه ای بدون کتاب بمانیم، بدون اشتغال بمانیم، تنها با خودمان بمانیم. به محض اینکه تنها می مانیم ذهن ناآرام می گردد؛ شروع می کند به پرسه زدن به اینسو و آنسو، آشفته و پریشان می شود؛ شروع می کند به نشخوار خاطرات، و به تلاش و تقلا در خودش می افتد. بنابراین ذهن ما هرگز آرام نیبست، هرگز در خلوت تنهایی خودش نمی ماند.
