2021-07-08 09:04:03
ادامه‌ی بالا
زهر کلام سرشناسان و ستاره‌ها و چهره‌ها و دست‌اندرکاران رسانه (مثلاً مجریان)، که از سر ندانستن، خوش‌نمکی، جَوگیری، خودبزرگ‌پنداری یا خیره‌سری است، خطاب به داشته‌های فرهنگی و هویّتی این بار تضاد بسیاری در من برانگیخت. هم دلم برای گویندگانش سوخت که چه توقعی از اینها است و هم اندوهگین شدم که همین‌ها کم بودند!
چندی پیش در برنامه‌‌ا‌ی سرگرم‌کننده از میهمانان برنامه که دو فوتبالیست بودند خواسته شد که نام سه نویسنده‌ی ایرانی را بگویند. شگفتا که یکی از ایشان اصلاً نمی‌دانست که ایران نویسنده هم دارد! نیازی نبود که ایشان حتی پا از زادگاهش بیرون نهد، اگر فقط خراسانِ خود را می‌شناخت گوی بُرد را ربوده بود.
شگفت‌تر پاسخ دیگری که نویسندگان را نمی‌شناخت چون نویسندگان بی‌کارند و مهم نیستند و ایشان را با بی‌کاران و بی‌اهمیتان کاری نیست!
و میزبان برنامه، به رسم میهمان‌نوازی شاید، به نظر رسید که با خنده دَم به دَم ایشان داد. گرچه روشن شد که خنده‌های ایشان ازشدت ناراحتی بوده!
این‌که فوتبالیستی نویسنده‌ای نشناسد چندان دردآور نیست، دردآور گفته‌های ایشان است که افزون بر بدآموزی، ننگ‌آور است. نوجوانان بسیاری چشم به کردار و گفتار شما دوخته‌اند، چراکه چشم‌اندازشان در رسانه‌ها شمایید نه نویسنده‌ها و پژوهشگران و فرهیختگان.
بدیهی است که شما نویسندگان را نشناسید، اما ما شما را می‌شناسیم نه‌تنها به این سبب که مانند دیگر ایرانیان شریک بوده‌ایم در شور و هیجان فوتبال، این تنها امکان شور دسته‌جمعی ایرانیان در دوره‌ای که هم‌نسلان من ازجمله خود شما در بی‌بهره‌گی کامل بودیم و آرزو و استعداد وافر. ما شما را می‌شناسیم به این دلیل که ما پژوهشگریم، شناخت و جویندگی اساس کار ما است، حتی شناخت شما. ما شما را می‌شناسیم چون می‌شنویم پول کشورمان بدون خروجی چگونه خرج شما می‌شود. ما شما را می‌شناسیم چون خود را تافته‌ای جدا از بافته‌ی جامعه نمی‌دانیم. ما شما را می‌شناسیم چون شناخت آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی کار ما است.
آنچه بر سر داده‌های فرهنگی و شمارگان کتاب‌ها آمده باید حتی شما را هم نگران کند، ما با دغدغه‌های یکسانیم از یک خاک و از یک نسل.
گفتار و کردار ما آینده کودکانمان است نه فقط حساب بانکی.
گفتنی است که نویسنده‌نشناس نبودن شما، دیگر فوتبالیست‌های باشناخت را در دید ما کتاب‌نشناس نکرد. همچنان، جادوگر و عقاب و ببر کرد کوهستان و آقای گلِ اسطوره‌ای ما ماندگارند.
البته دور نروم در این میان رسانه کم اسباب این بی‌شناختی و بی‌ارزشی نیست، وقتی حتی لبو پختن و دم‌نوش دم کردن و جوراب رفو کردن و گل سر درست کردن، موضوع برنامه‌های برنامه‌سازان است، چه داخلی و چه خارجی، اما بیگانه‌اند با معرفی کتاب و تازه‌های نشر، همین است اوضاع. آقای فوتبالیست شما چندان هم مقصر نیستید چشم‌اندازتان گفتارتان شده. چشم‌اندازی که تغییر آن بر عهده‌ی رسانه است. اگر اندازه‌ی مردم خود را بشناسند و شأن آنها را بالاتر ببینند و به خِرد آنها احترام گذارند، خوراکی درخور به آنها می‌دهند نه همینی که هست!
به یاد بیاوریم گفته‌ی خیام را:
فضیلتِ نوشتن است فضیلتی سخت بزرگ که هیچ فضیلتی بدان نرسد.
زیرنویس: منظور از ما در این نوشتار خِرد جمعی است نه منِ گوینده‌ی این سخنان. من خود، خاکم و کم‌تر.
@effat_amani
289 viewsedited 06:04
E
