رزق واسع است در مرحله اى دعاهاى انسان مستجاب نمى شود؛ چون م | استاد علی صفایی حائری (عین صاد)
رزق واسع است
در مرحله اى دعاهاى انسان مستجاب نمى شود؛ چون مكلف بودى فلان اقدام را انجام دهى و نكردى پس دعايت مستجاب نمى شود. در اين حالت مى گويد: اگر من مبتلا به اين همه شدم، اين ها در مسير تو بوده است، به خاطر ديگرى نبود كه تو عهده دارش نشوى، به خاطر تو بوده، من آن چه به خاطر توست و انجام داده ام تو عهده دارش باش. «و لا ادعو معك ندا»
من كه از كس ديگرى نمى توانم كمك بگيرم، به خاطر تو اقدام كردم و در راه تو فعال شدم و اين رنج ها و تاول هايى كه به پايم دارم، اين زخم هايى كه در راه بر پايم نشسته، پيش چه كسى ببرم تا اصلاحش كند، جز تو كسى را ندارم. «و امنعنى من السرف و حصن رزقى من التلف و وفّر ملكتى بالبركة فيه و اصب بى سبيل الهداية للبر فيما انفق منه».
رزق هاى در اين حركت به انسان داده شده است. اين رزق فقط رزق نان و آب و شكم نيست، مجموع امكاناتى است كه به انسان داده شده است.
رزق واسع است. معارفى است كه به انسان داده شده است. امكاناتى است، إنسى، طاعاتى يا امكانات مادى و اين سالك از اين امكانات خوب بهره مند نشده است. رزق ها و آن چه بايد در راه از آن نيرو مى گرفت و حركت مىكرد، آن رزق ها را از بين برده و تلف كرده است؛ «حصن رزقى من التلف».«و وفر ملكتى بالبركة فيه» و آن چه در اختيار من قرار دادى، به شكلى قرار بده كه از مقدار كم آن زياد برداشت شود. بركت اين است كه با يك كار كوچك، خيلى زياد استنتاج كنى.
