ادامه ... هنگامی که شکلی که تو نا آگاهانه به عنوان بخشی از خ | اکهارت تله
ادامه ...
هنگامی که شکلی که تو نا آگاهانه به عنوان بخشی از خود می انگاشتی ترکت میکند یا ناپدید می شود، ممکن اسـت بـه شـدت درد بکشی. به عبارتی این فقدان، شکافی در بافت موجودیت تو ایجاد می کند.
هنگامی که چنین می شود، رنج یا اندوهی را که احساس می کنی نفی نکن و به آن بی توجه نباش. بپذیر که چنین احساسی وجود دارد. هشیار باش که ذهن تو مایل است داستانی در باره این فقدان بسازد و در آن نقـش قربانی را به تو بدهد. ترس، خشم، طرد یا ترحم نسبت به خود، عواطفی. هستند که همراه این نقش می آیند. آنگاه در مورد آنچه زیر این عواطف و داستان ذهنیات وجود دارد، آگاه شو؛ نسبت به آن شکاف، آن فضـای تهی هشیار شو. آیا می توانی با آن احساس عجیب تهی بودن رو به رو شوی و آن را بپذیری؟ اگر بتوانی، ممکن است متوجه شوی که دیگر جای هراس آوری نیست و حتی امکان دارد از این که می بینی آرامش از آن منتشر می شود، تعجب کنی.
هر زمان که مرگ پیش می آید، هر گاه یک شکل زندگی ناپدید می شـود، خدا ـ آن بیشکل و غیر متجلی ـ از شکاف حاصل از ناپدید شدن آن شکل می درخشد. برای همین است که مقدس ترین پدیده زندگی مرگ است. به همین دلیل است که آرامش خدا از طریق تعمق در بـاره مـرگ و پذیرش آن نزدت می آید.تجربه انسانی چه کوتاه است و زندگی های ما چه گذراست! آیـا چیـزی وجود دارد که دچار تولد و مرگ نشود؟ آیا چیزی وجود دارد که ابدی باشد؟
