دربارهٔ هنر برای هنر
گیورگی والنتینوویچ پِلخانف و ترجمه فرشته مولوی
اعتقاد به‌هنر برای هنر آنگاه پدید می‌آید که هنرمند با محیط اجتماعی خود ناهماهنگ گردد.
شاید گفته شود که برای توجیه چنین نتیجه‌ای پوشکین را نمونه آوردن، کافی نیست. این گفته را رد یا انکار نخواهم کرد و این بار، نمونه‌های دیگری، ازتاریخ ادبیات فرانسه خواهم آورد، یعنی از تاریخ ادبیات کشوری که گرایش‌های روشنفکرانه‌اش در سراسر قارهٔ اروپا گسترده‌ترین تأثیر را داشته است.
هم‌عصران پوشکین، رمانتیسیست‌های فرانسوی، نیز به‌جز چند تن انگشت شمار، همه مریدان پرشور هنر برای هنر بودند. شاید سخت رای‌ترین آن‌ها تئوفیل گوتیه بود که بر مدافعان دیدگاه سودگری در هنر چنین می‌تاخت:
«نه، ای ابلهان، نه، ای ناقص‌العقل‌های عقده‌ای، یک کتاب نمی‌تواند بدل به‌سوپ ژلاتین شود، همین‌طور یک داستان نمی‌تواند به‌یک جفت پوتین بی‌درز بدل گردد… به‌همهٔ پاپ‌های گذشته و آینده و اکنون قسم: نه، و هزار بار دیگر هم می‌گویم نه!…
ادامه نوشته را در #انگاره بخوانید
Engare.net/art-for-art
رسانه شمایید. لطفا به اشتراک بگذارید.
انگاره: رسانه علوم اجتماعی
@EngareNet
@SocioNet
