2022-12-27 11:27:09
مطلبی درباره عادیسازی شرایط جامعه و پروژه عادیسازی شرایط و حواشی آن
به عقیده من صحبت از عادیسازی شرایط در کشوری که دیکتاتوری و ظلم حاکم است یک حرف مزخرف است. چون زندگی در زیر سایه ظلم و تحت شرایط دیکتاتوری اصلا عادی نیست. صورت مساله، زندگی کردن نیست بلکه زنده ماندن است.
زندگی عادی در چنین شرایطی یک توهم است. الان صحبت از آستانه تحمل است. هیچ حرف و حرکتی از جانب هرکسی با هر رنگ و لعابی نمی‌تواند فقر را رنگ کند و آن را عادی جلوه کند. فقر شعله می‌کشد، می‌سوزاند، استخوان‌ها را خرد میکند، کمرها را تا میکند.
برای همین هیچوقت مساله کنونی این نیست که روی عادیسازی شرایط یا برگشتن به روال و روتین معمول زندگی حساب کنیم. هیچ روال معمولی وجود ندارد که طبقه متوسط و فقیر در آن ضجه نزند.
برای همین رژیم یکسویه دستگاه اطلاعاتی امنیتی و نظارتی اش را برای پایان آن «آستانه تحمل» آماده کرده است.
معیار و ملاک برای تشخیص این مساله هم به عقیده من «خشونت»است. کسی که چیزی برای از دست دادن ندارد،نگران خشونت نیست. او زندگی‌اش پر از خشونت است. آرامشی ندارد که ترس از بهم خوردن آرامش با خشونتی فرضی داشته باشد.
کسی که به هر نحوی خشونت را رد میکند. میانه و وسط ایستاده است. دنبال راه میانه‌ای در بین مردم و نیروی سرکوب میگردد و می‌خواهد رضایت هر دو طرف را داشته باشد. برای هر دو طرف دل می‌سوزاند و خواهان دوستی و خویشتنداری مظلوم و ظالم است.
و برای آرام کردن شرایط دست و پا می‌زند بدون اینکه پاسخ بدهد که در شرایط آرام جامعه، این رژیم و نیروهای سرکوب هستند که حاکم هستند. او را می‌توان یک عادی کننده شرایط اسم برد دلیل آن هم بلحاظ طبقاتی روشن است. چنین شخصی در این آرامش منافعی دارد که نمیخواهد بهم بخورد.
و در آخر این نقل قول از حضرت علی در نهج‌البلاغه را یادآور می‌شوم که می‌گوید:
آنچه که انسان از آن می‌گریزد با آن ملاقات خواهد کرد.
@enghelaab_1401
1.2K viewsedited 08:27
L
