Humans are not the pinnacle of evolution. Everything that has | انگلیسی زیر ذره‌بین🔎
Humans are not the pinnacle of evolution. Everything that has gone before was not a prelude to the appearance of human beings who arrived to a great fanfare.
انسان‌ها گل سرسبد تکامل نیستند. هر چه قبلاً رخ داده درآمدی نبوده است بر پیدایش انسان‌ها که به معرکه‌ای پرشکوه پا نهادند.
But humans are special: no other species on Earth, to our knowledge, writes books, or even reflects on the history of its own species. Wise philosophers through the ages have warned us to be humble. But humility is not what this is about. The key point is that evolution is not teleological, or ‘goal driven’. There can be no pathway laid out into the future for evolution: species come and go, buffeted by the vicissitudes of history.
با این همه، انسان‌ها خاص‌اند. هیچ گونۀ دیگری روی زمین، تا آنجا که ما می‌دانیم، نمی‌تواند کتاب بنویسد و یا حتی دربارۀ تاریخ گونۀ خود تأمّل کند. فیلسوفانِ خردمند طی قرون و اعصار هشدارمان داده‌اند مبادا فروتن نباشیم. ولی این جا بحث بر سر فروتنی نیست. نکتۀ اساسی این است که تکامل پدیده‌ای فرجام‌بین یا «هدفمند» نیست. اصلاً هیچ مسیرِ ازقبل‌مشخصی برای آیندۀ تکامل وجود ندارد. گونه‌ها زیر ضرباتِ فراز و نشیب‌های تاریخ می‌آیند و می‌روند.
In the Late Triassic, a naturalist would have had no reason to suppose that dinosaurs would become large and diverse, and dominate terrestrial ecosystems for more than 160 million years, and that mammals would remain small and humble denizens of the night. Equally, when the dinosaurs were cleared from the surface of the Earth by the KT mass extinction, crocodilians, birds, or mammals all stood a reasonable chance of becoming top predators. In South America, which was isolated from other parts of the world, certain crocodilians became rather terrestrialized, and took on the role of predators. In South America too, but also in North America and Europe, giant birds with massive 1-metre long bone-cracking beaks preyed on the ancestors of horses and cats.
در تریاس پسین، هیچ طبیعی‌دانی دلیلی در دست نداشت بپندارد دایناسورها بزرگ و متنوع خواهند شد و زیست‌بوم‌های خشکی را به‌مدت بیش از ۱۶۰ میلیون سال زیر سلطۀ خود خواهند گرفت، و اینکه پستانداران شب‌گردانی کوچک و بی‌اهمیت باقی خواهند ماند. به همین ترتیب، زمانی که دایناسورها[ی غیر پرنده] طی انقراض دسته‌جمعی پایانِ دورۀ کرتاسه از صفحۀ زمین برچیده شدند، طبیعتاً احتمال اینکه تمساح‌ها، پرندگان یا پستانداران برترین شکارگران طبیعت شوند زیاد شد. در آمریکای جنوبی که از بقیۀ نقاط جهان جدا مانده بود، برخی از گونه‌های تمساح‌ها تا حدی خشکی‌زی شدند و شکارگری را در پیش گرفتند. باز در همین آمریکای جنوبی، و همچنین آمریکای شمالی و اروپا، پرندگانی غول‌پیکر به تکامل رسیدند که نیاکان اسب‌ها و گربه‌های امروزین را به‌یمن منقارهای عظیمِ یک‌متریِ استخوان‌شکن خود شکار می‌کردند.
At the beginning of the new world, during the Palaeocene Epoch of the Tertiary Period of the Cenozoic Era, the closest ancestors of humans were weedy little squirrel-like animals scuttling nervously along the tree branches. No sign there of latent genius or incipient domination of the Earth.
(The History of Life; A Very Short Introduction/ Michael Benton/ 2008)
در سپیده‌دم دنیای جدید، یعنی در خلال دور پالئوسن از دورۀ پلیوژِن از دوران سنوزوییک [بین ۶۶ تا ۵۶ میلیون سال قبل] نزدیک‌ترین نیاکان انسان‌ها حیوانات نحیفِ سنجاب‌شکلی بودند که با ترس و لرز روی شاخه‌های درختان از این سو به آن سو می‌دویدند و بر تارکشان هنوز هیچ نشانه‌ای به چشم نمی‌خورد که برخوردار از نبوغی نهان باشند یا در مسیر سیطره بر زمین گام بردارند.
(تاریخ حیات؛ درآمدی مختصر و مفید/ مایکل بنتون/ 2008)
- ترجمه‌ی این قطعه‌ها: عبدالرضا شهبازی
#ترجمه
#نمونه_ترجمه
#یادگیری_انگلیسی
#آموزش_ترجمه
#تاریخ_حیات
@Englishnutsbolts
