چراغی که به خانه رواست زیر پونز کشورهای روی نقشه، دنبال زن | عرفان نظرآهاری
چراغی که به خانه رواست
زیر پونز کشورهای روی نقشه، دنبال زنان تاثیر گذار می گردیم. بلاگر لبنانی لب بوتاکسی را می آوریم تا پولمان را بگیرد و به ما بخندد و برایمان از تاثیرگذاری و زنانگی بگوید. مادر بزرگم خدا بیامرز همیشه می گفت: گربه محض رضای خدا گنجشک هم نمی گیرد. این گربگان محض رضای خدا آمده اند برای ما گنجشک بگیرند؟ صله شان را می گیرند و مدیحه شان را می خوانند و می روند. فردا صله ای دیگر و مدیحه ای دیگر و جایی دیگر.
همسر نخست وزیر ارمنستان و دختر رییس عشیره ای از طرابلس به چه کار ما می آید؟ اصلا تاثیر گذاری اش بر زندگی ما چیست؟ زرنگ بوده شوهر سیاستمدار پیدا کرده! خوش به حالش. ما نمی توانیم، ما بلد نیستیم، ما عرضه اش را نداریم! بخت و شانس و شگون و وراثت هم که نداشتیم. پدرمان نه وزیر است، نه رییس عشیره، پس بی تاثیریم!
تمام رنجی که ما داریم می کشیم، همین است که به شما بفهمانیم که ما زنان، ما همه زنان (چه پسندتان باشد و چه ناپسندتان) همه تاثیرگذاریم؛ اما شما از صبح تا شب در تلاشید تا از تاثیر ما بکاهید. هر چه قانون هم که وضع می کنید علیه همین تاثیر گذاری ماست. همه چیز برای محدود کردن همین تاثیرات است!
حالا شما چراغی را که به خانه رواست خاموش می کنید، می روید چراغ دیگران را روشن می کنید تا چه چیز را به رخمان بکشید؟ بی تاثیری ما را؟ شوهر مهم نداشتنمان را؟ دختر خان نبودنمان را؟
شما پایتان را از یک کفش درآورید. یک دندگی تان را کنار بگذارید. دست از لجاجت بردارید. عینک تان را عوض کنید. سمعک جدید بگذارید. تا ببینید و بشنوید و باور کنید که ما همه زنان ایرانی چقدر تاثیر گذاریم…
