دانه ها را به محض جوانه زدن از خاک بیرون می‌آورم تا همیشه دا | عرفان محمودیان
دانه ها را به محض جوانه زدن از خاک بیرون می‌آورم تا همیشه دانه بمانند ، به درخت شدن فکر کنند و نه درخت بودن! سپس دانه ای تازه می‌کارم و فکری تازه...
به‌شکل بی‌شکل زیبای "دوست داشتن" و "داشتن" به تو فکر می‌کنم! نه می‌توانم و نه می‌خواهم که این درخت نروییده اما همیشه زنده را از خاک بیرون بیاورم!
ضربان نگاهت را در رگ‌های سبز نیاز می‌شمارم دانه ای تازه می‌کارم دست های هم‌عطر ماه و چشم های شب پوش ات را می‌بوسم ، به رسم ادب شاخه ای از تنم جدا می‌کنم و در کنار پای تو می‌کارم. به صدای روشن ساز ستاره هایت گوش می‌دهم...
نقطهء آغاز سنگی شدن زمین را نمی‌دانم اما نقطهء آغاز و استواری آرزوها کنار پای توست! که آنجا همراه دانه ها نهالی رویاپوش در خاک نشسته است با نیازی سبز در رگ‌های نگاه اش... #عرفان_محمودیان @Erma_official
