Existentialist

2022-05-25 23:36:41 ما به تجربه خیالی و موهوم "من نه، الآن نه" وابسته‌ایم: اعتیادی فراگیر.

ما از غذا، مواد مخدر، اینترنت، سکس، شهرت، کار و الکل استفاده می‌کنیم تا از دنیای واقعی به دنیایی برویم که در آن مردم آن طوری‌اند که ما فکر می‌کنیم باید باشند.
ما مشتاق گذشته یا آینده‌ای آرمانی هستیم که هرگز وجود نداشته است.
ما نمی‌توانیم دیروز را در امروز زندگی کنیم.
به جای حضور در زمان حال، ما در انتظار چیزی هستیم که آرزوی حضورش را داشتیم.
ما تصور می‌کنیم که اگر در زمان و مکان دیگری زندگی می‌کردیم به سر منزل آرامش و رضایت می‌رسیدیم.
میل شدید به " من_نه، الان_نه، اینجا_نه " ما را بی‌خانمان نگاه می‌دارد.
ما می‌کوشیم از لحظه حال فرار کنیم اما لحظه حال یگانه خانه‌ای است که همیشه خواهیم داشت.

#دروغ‌هایی_که_به_خود_می‌گوییم
#جان_فردریکسون

@existentialistt باز کردن / نظر دهید

2022-04-26 23:02:20 عقل، لحظه، بهبودی؛ اگر عاقلانه در لحظه زندگی کنیم بهبودی را می‌یابیم، پس برای بودنِ بهتر در دنیا به وقوف نیاز داریم، یعنی واقف باشیم به هرآنچه در اطرافمان رخ می‌دهد و اگر زندگی را به آینده موکول کنیم نارضایتی بیخ‌ گلویمان را خواهد گرفت. ما اینجاییم که خوب زندگی کنیم و از آنچه می‌بینم در همان لحظه لذت ببریم بی‌آنکه در تصور به تملک درآوردن آن چیزها باشیم، اینگونه بار وسوسه‌برانگیز هستی را تاب خواهیم آورد.
.
.
متن: #عباس_ناظری

@existentialistt باز کردن / نظر دهید

2022-04-18 08:08:33 گاهی عامدانه و گاهی سهواً، فراموش می‌کنیم که هر انسانی به حکم اجبار، هر آنچه که شاکله‌اش را می‌سازد، دوست می‌دارد.
اگر من سفیدم، دیگری شاید اندکی روشن‌تر و شاید بسیار تیره‌تر باشد. اگر من در این نقطه از جهان به دنیا آمده‌ام، دیگری شاید در نقطه‌ای به دنیا آمده باشد.
رنگ‌هایمان، زبان‌هایمان، نام‌هایمان هیچ یک «ما» نیستیم. «ما» چیز دیگریست.
ما انسانیم، رنگ‌ها و نژاد‌ها نه مایه‌ٔ افتخارند و نه مایه شرم. هر کسی به ناچار به آنچه که هست می‌بالد.
آنچه که هستیم مهم نیست، آنچه که می‌خواهیم بشویم مهم است.

#کشتن_مرغ_مینا
#هارپر_لی

@existentialistt باز کردن / نظر دهید

2022-04-17 20:17:25 عظمت درونی تو دو شاخصه مهم دارد:
میزان بردباری‌ و شیوه مواجهه‌‌ات با دردهای زندگی

متن: #عباس_ناظری


@existentialistt باز کردن / نظر دهید

2022-03-29 23:04:59 برای دل‌های پُر درد و آنان که مهربانی ندارند...

سپاس از کانال خوبِ آرش جان

@Nightwalkers باز کردن / نظر دهید

2022-03-23 12:42:02 ...
به زبان فروید: «اگر قادر نیستیم همه‌ی رنج‌ها را از میان برداریم، اما می‌توانیم برخی از آن‌ها را از بین ببریم و برخی دیگر را تسکین دهیم.» می‌پرسی چگونه؟ از طریق حقیقت! زیرا «حقیقت رهایی بخش است.» یعنی اگر کسی عاشق یک حقیقتی باشد و با شوق بسیار در آن جهت حرکت کند، می‌تواند از بار رنج‌های خودش یا دیگران بکاهد. به زبان سهراب شاید کار ما این است پی آواز حقیقت بدویم و شاید بزرگ‌ترین حقیقت زندگی شکوفایی استعدادهایمان باشد، زیرا انسانی که استعداد‌هایش را شکوفا نکرده باشد، همواره از زندگی طلب‌کار خواهد بود و به همین دلیل بدرود حیات برایش دشوار می‌شود! بگو آیا اشتیاقی برای به شکوفایی رساندن استعدادهای خویش داری؟ كسی كه یک زندگی مشتاقانه را می‌زید، طبق اصول نیچه، از شكست‌های خود آشفته نمی‌شود زیرا چالش‌ها را فرصت‌هایی برای خلق دوباره‌ی خود می‌داند. بازهم به زبان سهراب: «صدایی تو را می خواند. روانه شو. سرمشق خودت باش. با چشمان خودت ببین. با یافته خویش بزی. در خود فرو شو تا به دیگران نزدیک شوی. پیک خود باش. پیام خودت را بازگوی. میوه از باغ درون بچین. شاخه‌ها چنان بارور بینی که سبدها آرزو کنی و زنبیلِ تُرا، گرانباری شاخه‌ای بس خواهد بود.» با اشتیاقی مضاعف به سوی شکوفا ساختن استعدادهایت گام بردار تا بتوانی زندگی را تاب بیاوری، از خودت موجودی ستایش برانگیز برای خویش بیافرین نه برای دیگران!
.
.
متن: #عباس_ناظری


@Existentialistt باز کردن / نظر دهید

2022-03-20 20:24:33 به زبان حافظ:

جهان و هر چه در او هست سهل و مختصر است

ز اهل معرفت این مختصر دریغ مدار


بهارتان مبارک و خرم باشد
سهل و مختصر بگذرد این دوران


@Existentialistt باز کردن / نظر دهید

2022-03-14 23:05:32 این عبارت آلبرکامو بسیار درست است، انسان به جای مواجه شدن با مشکلات، مشتاق گریز از درد است: «‏وقتی انسان آموخت آن هم نه فقط بر روی کاغذ، که چگونه با رنج‌هایش تنها بماند، چگونه بر اشتیاقش به گریز چیره شود، آنوقت چیز زیادی نمانده که یاد نگرفته باشد.»
مواجه‌ی آرام و آهسته با رنج‌هایت را تمرین کن، تا بتوانی بر اندوه ناشی از رنج چیره شوی.

متن: #عباس_ناظری

@Existentialistt باز کردن / نظر دهید

2022-03-07 21:02:02 ...
این مصاحبه مایک تایسون قهرمان سنگین وزن بوکس، به من یادآور می‌شود که در بالاترین قُله‌های افتخار هم پاداش نامحدودی وجود ندارد، پس به حقیقتِ پوچِ مقصد واقف شوم و حرص نخورم و چه بینش باشکوهی که انسان بتواند در نوعی از پوچی خلاقانه و هوشمندانه غوطه‌ور شود تا معنای ناپدید شده در تعلیق دستیابی به افتخار را دریابد. یافتن معنا در پوچی، پارادوکسی است که تو را از هیمنه‌ی لذت نامحدود خارج می‌کند، به باور اریک فروم همه‌ی تلاش‌های انسان امروزی در راستای رسیدن به لذت نامحدود خلاصه شده است، مثلا به این می‌اندیشی که اگر به رفیع‌ترین قله‌های افتخار دست بیابی می‌توانی تا بی‌نهایت لذت ببری، پس اهداف و برنامه‌هایت را برای رسیدن به این لذت نامحدود انتخاب می‌کنی، رقابت‌طلبی و جنگجویی و حرص خوردن نیز پیامد دستیابی به همین لذت نامحدود خواهد بود، حال اگر نتوانی آنچه را می‌خواهی به دست بیاوری حسرت می‌خوری و اگر موفق شوی دچار ملال ناشی از پوچی آن می‌شوی، بعد به این می‌اندیشی که شاید آنچه به‌دست آورده‌ای کافی نیست و باید رکوردهای دیگری را فتح کنی، اینگونه وارد یک لوپ فیدبکی می‌شوی و در این میان دیگران هم با هیاهویی که به راه انداخته‌اند تو را تشویق می‌کنند که تا آخرین نفس مبارزه کنی و تو آنقدر می‌جنگی تا از نفس بیفتی، سپس وقتی از تک و تا افتادی و هیاهوی دیگران نیز آرام گرفت، تازه می‌فهمی آنچه بدست آمده چقدر ملال‌آور است؛ شاید مانند مایک تایسون و محمدعلی باید خونت ریخته شود و نفست بریده شود تا بفهمی که اینها هیاهوی بسیار برای هیچ است.
اما حکمتی به سان مُعّما: «هیچ مقصدی نیست، هرچقدر که می‌توانی، از مسیر لذت ببر.» عبارتی حکیمانه و مُعّماگونه که حکمتش در لذت بردن از مسیر است و مُعّمایش در این است که به راستی نمی‌توان فهمید که مقصدی هست یا نه! به زعم من، اگر اندکی احترامِ قلبی برای «حواس خود» قائل باشیم، لذت بردن از مسیر را انتخاب می‌کنیم تا اگر مقصدی نبود، به احساسات خویش بدهکار نباشیم.
.
.
متن: #عباس_ناظری


@existentialistt باز کردن / نظر دهید

2022-03-07 21:01:42 مصاحبه جالب مایک تایسون درباره ارزش جام‌های قهرمانی

@existentialistt باز کردن / نظر دهید