شاید بتوان درحال حاضر برناردو سیلوا را پُرتلاش ترین مهره در سیستم پپ گواردیولا دانست، از هافبک دفاعی تا وینگر میدرخشد، پرس میکند و به خوبی توپ پخش میکند و دوندگی زیادی دارد، اکثر خطاهای فنی را انجام میدهد و گلزنی هم میکند؛ مهره ی فوق العاده برای سیستمِ کانتر پرس.
اما اکثر مواقع از یک مهره ی خاص در تیم پپ ستایش میشود، کوین دی بروینه.
دی بروینه حتی اگر روز خوبش هم نباشد باز هم نشان میدهد چرا کلمه ی بهترین بازیکن این چندفصل سیتی را یدک میکشد.
در بازی دیروز برابر نیوکاسل در صحنه ی گل سوم، پاس گل زمینی دی بروینه نشان از توانایی بی حد و حصر او در بازیسازی داشت. سه بازی و3پاس گل و 1گل نشان میدهد که او در کمیت و کیفیت هم مساوات را رعایت میکند.
جواهری مانند دی بروینه برگ برنده ی سالیان اخیر پپ بوده است، برگ برنده ای که یک سر و گردن از تمام هافبکهای بیگ سیکس به خصوص از مهره های خط میانی لیورپول که هر سال در تعقیب سیتی است، بالاتر بوده.
@Extra_Football
