آتشکده ی شعر

2022-03-22 18:47:33 تیکا شاواش هِداعه جانِ بِهار
شه رنگ پاش هداعه جانِ بِهار
بَوین مَخمِل دَپوشته ویشه‌ی تن
زمین ره خاش هِداعه جانِ بِهار

@fanosmehr70
#حسین_رمضانپور

توکا(نوعی پرنده صحرایی)آمدن بهار را شاد باش گفته است و بهار، رنگش را به همه جا پاشید
نگاه کن که بهار، لباس مخملین (استعاره از شکوفه و سرسبزی)بر تن بیشه پوشیده و با زمین روبوسی کرده است باز کردن / نظر دهید

2022-03-03 11:59:15 چگونگی خلاص شدن از انسداد نویسندگی!
نیل گیمن
@fanosmehr70

«منتقد درون» را خاموش کن. به او گوش نده. با نادیده گرفتن صدایی که در گوش‌ات زمزمه می‌کند که ایده‌ات احمقانه است، به نوشتن ادامه بده.

اگر به این دلیل ناراحتی که اثرت چیز کاملی نیست، حداقل آن را تمام کن. کار را انجام بده و تمامش کن. حتی اگر داستانت یک داستان بد باشد، تمام کردن آن چیزی را به تو یاد می‌دهد؛ حتی اگر فقط این باشد که «ديگر انجامش ندهی!»

هیچ کس هرگز از آنچه می‌نویسد راضی نخواهد شد، زیرا ما انسان هستیم. داستان‌ها همیشه در ذهن‌مان کامل، بی عیب و نقص و همچون سحر و جادو هستند. بعد وقتی به ناچار، آن را روی کاغذ می‌آوریم و یک کلمه بد بعد از دیگری روی کاغذ می‌آید، با هر کلمه، «منتقد درونی» به ما می گوید که این ایده چرت و پرت است و بهتر است آن را رها کنیم.

نادیده گرفتن «منقد درونی» تا هنگامی که کارت تمام می‌شود از مهمترین مراحل انجام کار است. هر کاری می توانی انجام بده تا آن را به پایان برسانی. باور کن، اشتباهات را بعدا می‌توان اصلاح کرد.

به یاد داشته باش: اگر یک انسان هستی، هیچ کس انتظار ندارد که سبکی بی عیب و نقص داشته باشی. فقط بنويس، هر داستان تکمیل شده تو را به تبدیل شدن به یک نویسنده نزدیک‌تر می‌کند و تو را به عنوان یک نویسنده رشد می‌دهد.

بسیار راحت است که چیزهای بیرونی را سرزنش کنی. این مسئولیت تو را از بین می‌برد و به تو اجازه می‌دهد فردی غیر از خودت را سرزنش کنی و به نظر می‌رسد این نوعی خودفریبی است.

بسیار منصفانه است که «انسداد» را ترکیبی از تنبلی، کمال گرایی و گیرکردن اثر بنامیم.

اگر تنبلی است، تنبل بودن را متوقف کن. اگر کمال گرایی است، منتظر کمال نباش. و اگر گیر کرده ای برای لحظه ای نگاه کن که داستانت کجا از ریل خارج شده، جایی که ممکن است اشتباه کرده باشی یا نیاز به یک رویکرد عمیق تر داشته باشی. فکر کن که چه چیزی می‌توانی اضافه کنی تا داستان به زندگی برگردد؟ و دوباره بنويس.
@fanosmehr70

نیل گیمن نویسنده علمی تخیلی، رمان‌های گرافیکی و کمیک، فیلمنامه فیلم است. باز کردن / نظر دهید

2022-02-27 10:28:12 از چشم و زبان بسته گویاتر بود
از رقص نسیم، آتش‌افزا‌تر بود
در بین تمام نقش‌هایی که زدم
آهی که دلم کشید زیباتر بود

@fanosmehr70
#حسین_رمضانپور باز کردن / نظر دهید

2022-02-15 08:07:52 تو کیستی که مُردم از ندیدنت

@fanosmehr70
#حسین_رمضانپور باز کردن / نظر دهید

2022-02-02 21:39:35 @fanosmehr70

تَش بَهیته سُرِدار
شعر #مازندرانی
استاد #اصغری_قلعه‌سری
پشت دوربین #مهندس_تقی‌زاده باز کردن / نظر دهید

2022-01-30 22:07:03 ■ هنرمندِ نابغه می‌خواهد شادی‌آفرین باشد، اما اگر در سطحِ‌ بسیار والائی گام زند، دیگران به راحتی نمی‌توانند از آن نبوغ بهره‌مند شوند. او نبوغِ‌ خود را عرضه می‌کند اما هیچکس خواهانِ آن نیست. این امر گاهی اوقات او را دچارِ‌ اندوه و احساسِ‌ ترحمِ مضحکی می‌کند؛ زیرا نابغه اساساً‌ حق ندارد مردم را به خوش‌گذراندن وادار نماید. او آهنگِ خود را می‌نوازد اما هیچکس خواهانِ رقصیدن نیست. آیا این امر غم‌انگیز نیست؟

@fanosmehr70
#فردریش_نیچه
#انسانی_زیاده_انسانی
جلد اول، بند 157 باز کردن / نظر دهید

2022-01-16 12:25:26 @fanosmehr70
سه تار : استاد #علی‌اکبر_مهجوری
شعر : #حسین_رمضانپور باز کردن / نظر دهید

2021-12-25 12:35:01 خواستم که شانه را با تکان سبک کنم
درد را بگویم و استخوان سبک کنم

از دل شکسته‌ام نقب می‌زنم به چشم
تا مسیر آه را، خونچکان سبک کنم

توده آه بسته را خواستم که بی‌هوا
مثل ابر رامسر ناگهان سبک کنم

دانه‌های گوهر است در بساط چشم من
با چه منطقی بگو کاروان سبک کنم

باردار حرفم و فرصتی نمانده است
کو پزشک قابلی تا دوجان* سبک کنم

بس که سنگ خوردم از دوستان و دشمنان
می‌روم که جای دل سنگدان سبک کنم

نیست هم‌پیاله‌ای تا شراب کهنه را
استکان به استکان، استکان سبک کنم

@fanosmehr70
#حسین_رمضانپور

*دوجان: در افغانستان به بانوی باردار می گویند دوجان باز کردن / نظر دهید

2021-12-15 18:16:23 خاک تو‌ ام مرا چه خوری خون به دوستی
جان منی، مرا مکش اکنون به دوستی

#خاقانی_شروانی
@fanosmehr70
#حسین_رمضانپور باز کردن / نظر دهید

2021-11-22 22:28:38 تفنگ پر شد و گلوله خان به خان به خان رسید
بخوان برای خان ده که کارمان به جان رسید

بخوان برای خان ده که شادباش پهلوان
که زخم ظلم و زورتان به مغز استخوان رسید

اگر برادری‌ست این، خوشا به نابرادران
صدا دریده سربتان به پیر و نوجوان رسید

زمین به خون تپیده و شفق گرفته آسمان
دوباره خون ناحقی به چشم آسمان رسید

سر از دریچه‌ی افق درآور ای شبانه کُش
که چارسوی آرزو به شاه زنگیان رسید

بهار آمد و عزا گرفت باغ ابتهاج
نبود سایه، تا تبر به قلب ارغوان رسید

بهار آمد و گذشت و سور و سات سوز دی
به جوجه‌های خسته‌ی شکسته آشیان رسید

چه فرق می‌کند بگو که ش... رفت و ش...، آه
چه فرق می‌کند بگو که این گذشت و آن رسید

چه فرق می‌کند بگو شغال رفت و گرگ، آه
که تکه‌تکه‌های ما به چنگ بزچران رسید

نشستگان کوخ‌ها به کاخ‌ها رسیده‌اند
بنای ملک و مملکت به بنده‌زادگان رسید

به گریه‌های ما بخند، داستان مضحکی‌ست
که نقش قهرمانمان به ضد قهرمان رسید

@fanosmehr70
#حسین_رمضانپور باز کردن / نظر دهید