اولش یه بی قراریه کوچیکه؛ برای دوباره دیدنش، برای دوباره شنیدن | قلب یخی
اولش یه بی قراریه کوچیکه؛ برای دوباره دیدنش، برای دوباره شنیدنِ صداش و حتی برای خوندن سلام دادنش... عکس اول که میره دومی میشه دلتنگی، دو تا پیام که میشه سه تا میشه بغضِ تو گلو... بعدش نمیدونی عکس ِصدمی یا اشکِ هزارم... خاطره ها فراموش نمیشن، فقط کاری میکنن تو فراموش کنی؛ ساعتو، تاریخو، رفتنِ یکیو، زیر پا گذاشتنارو، خودتو. دلتنگی و بی قراری و بغض و اشکایی که در میره شمارش از دستت تبدیلت میکنه به یه ادم بی منطق، که باز شروع میکنه به خواستن کسی که هزار بار نخواستتش، شروع میکنی به دوست داشتنِ کسی که دوسِت،نه نداشته که رفته... بیقراری شروعِ دوباره دوست داشتن یکیه، شروع که نه؛ تموم شدنی نیست دوست داشتن یه آدمایی فقط بعضی وقتا کمرنگ میشه این دوست داشتن، اولین نگاه به اولین عکسش میشه دوباره برای بار هزارم از نو عاشقش شدن... @Faryad1111
