تورم ، تغییرات در سطوح قیمتی کالاها یا خدمات در یک اقتصاد با گذر زمان است.
تورم، به عنوان افزایش پایدار در سطح عمومی قیمتهای محصولات و خدمات در یک کشور تعریف می‌شود، و بصورت درصد تغییرات قیمت در سال سنجش می شود.
تحت شرایط تورمی، قیمت کالاها و خدمات در طول زمان دائما افزایش می یابد. به عبارت دیگر، زمانی که تورم افزایش می یابد، هر واحد از پولی که شما دارید، قادر به خرید درصد کوچکتری از یک کالا یا سرویس است. در واقع وقتی که قیمتها در حال افزایش باشند، و همچنین وقتی که ارزش پول در حال افت باشد، شما شاهد وضعیت تورمی هستید!
تورم، به دلایل زیادی ممکن است اتفاق بیفتد، اما چیزی که مهم است، این است که نرخ تورمی که خیلی زیاد باشد، و یا خیلی پایین باشد، برای ثبات اقتصادی بد است.
معمولا نرخ تورم بین یک تا چهار درصد بصورت سالانه، ایده آل خواهد بود.
اگر تورم به مقدار زیاد افزایش یابد، قیمت همه چیز در اقتصاد می تواند بالا برود، حتی اگر دستمزدها نیز افزایش نیابد. در بسیاری از موارد، تورم افسارگسیخته (hyperinflation) در یک کشور، باعث لجام گسیختگی اقتصاد آن خواهد شد.
همزمان، اگر سطوح قیمت ها کاهش یابد، چیزی که به فروکش کردن قیمت ها (deflation) شناخته می شود، مردم در هزینه کردنشان بابت محصولات و سرویس ها، و شرکتها نیز در سرمایه گذاری ها خود، ممکن است که مکث و تاملی داشته باشند، آنها با توجه به روند حاکم، پیش بینی می کنند که شاید فردا قیمت ها ارزان تر شود، پس چرا امروز هزینه کنیم یا سرمایه گذاریی انجام دهیم؟
این طرز فکر می تواند اقتصاد را به یک چرخه ی منفی تورمی هدایت کند، که همانند تورم افسار گسیخته بسیار برای اقتصاد مضرر و خطرناک خواهد بود.
اندازه گیری تورم یک مشکل دشوار برای آمار دولت ها به حساب می آید. برای انجام این کار، تعدادی از کالاها که نماینده ی بازار و اقتصاد هستند را انتخاب می کنند، و آنها را در کنار هم که در اصطلاح به سبد بازار ( market basket) معروف است، قرار می‌دهند. قیمت این سبد، در طول زمان بررسی و سنجیده می شود. نتایج آن توسط شاخصی از قیمت گزارش می شود، که هزینه یا قیمت کنونی سبد بازار، بر اساس درصدی از قیمت همان سبد در شروع سال بیان می شود.
این اندازه گیری های اقتصادی، معمولا شامل شاخص قیمت مصرف‌کننده ((consumer price index (CPI) و شاخص قیمت تولید کننده ((producer price index (PPI) نیز می باشد.
