چرا ايران و كره شمالي نمیتوانند اختلاسگران و غارتگران را به کش | اقتصاد - فروش و سرمایه گذاری
چرا ايران و كره شمالي نمیتوانند اختلاسگران و غارتگران را به کشور بازگردانند؟
غفور مددی
امروز داشتم این مقاله حقوقی را میخواندم و برام سئوال بود که چرا در دنیا هیچ قانونی وجود ندارد که بتواند این اختلاسگران و پول ملت ایران را به همراه مجرم، از کشور میزبان دستگیر کند و به ایران بازگرداند؟ و کشور میزبان را هم بخاطر عدم استرداد مجرمین مجازات و جریمه کند، چرا چنین قوانین بین المللی وجود ندارد؟ یعنی دنیا اینقدر بی‌حساب و کتاب است؟ و هیچ راه حلی وجود ندارد؟!
با کمال تعجب دیدم که چنین قوانینی وجود دارند و تمام کشورهای دنیا از این قوانین بین المللی استفاده میکنند و اگر مجرم و یا اختلاسگری از کشورشان فرار کند سریعا به مجامع بین المللی شکایت میکنند و آنها سریعا آن مجرمین را بازداشت و تحویل کشور شاکی میدهد تا مجازاتش کنند...
ولی متاسفانه در دنیا فقط دو کشور وجود دارند که این قوانین شامل حالشون نمیشود (ایران و کره شمالی) آنهم به دلیل اینکه اساسا می‌بایست بین آن کشور و مجامع بین المللی توافقات و معاهداتی امضاء و پذیرفته شود تا مجامع بین المللی هم مطابق آن، وظایف خود را انجام بدهند.
بنیاد همکاری هر کشوری با این مجامع بین المللی با امضای پالرمو و اف‌ای‌تی‌اف (FATF) شروع میشود و چون ایران هیچکدام از این معاهده‌های بین المللی و حتی مقدماتی آنرا نپذیرفته است به همین علت تحت پوشش حمایتی قوانین استرداد مجرمین در مجامع بین المللی نمیتوانند باشد. آنها نمیتوانند به ایران کمک کنند و مجرمین را مسترد کنند زیرا ایران هیچ معاهده‌ای در این خصوص با مجامع بین المللی منعقد نکرده است و حتی زیر بار امضای مقدمات آن هم نرفته است!
مسلم است که چرا عده‌ای در مقابل پیوستن ایران به معاهده‌های بین المللی سنگ اندازی می کنند و نهایتا هم موفق شده‌اند که ایران این معاهده‌ها را امضا نکند.
اکنون به لطف همین موضوع، همان اشخاص میتوانند با خیال راحت ایران را غارت کنند و هیچ مرجع بین المللی هم نمیتواند این مجرمان را به ایران بازگرداند.
دقیقا باند فساد و اختلاسگران از ابتدا میدانستند که اگر ایران این معاهده‌های بین المللی را امضا کند، در آینده امنیت آنها بعد از خروج ثروت و سرمایه از کشور ممکن است به خطر بیفتد و به همین علت با فریب افکار عمومی تلاش کردند تا هیچکدام از این معاهده‌های بین المللی در ایران امضا نشوند و در دنیا فقط دو کشور ایران و کره شمالی بعلت عدم پیوستن به این معاهده‌ها و قوانین بین المللی بعنوان کشورهای یاغی و کشورهایی که زیر بار هیچکدام از قوانین و معاهده‌های بین المللی نمیروند، معرفی شده‌اند، و همین برای اختلاسگران بهترین امتیاز است. زیرا این کشور به اصطلاح یاغی چگونه انتظار دارد که مجامع بین المللی و قوانین پالرمو که (که ایران زیر بارش نرفته) به استناد آنها مفسدین و اختلاسگران را بلااجبار از کشور میزبان به زور بیرون بکشد و تحویل ایران بدهد؟ گویا اصلا ایران حتی اجازه درخواست از مجامع را هم ندارد! به همین علت است که اموال و ثروت ملی ایران بدون هیچ پشتوانه و یا پیگیری به راحتی از ایران خارج میشوند. و جالب است که ایران خودش اسم خاوری را از لیست پلیس اینترپل پاک کرده و در واقع تقاضایی برای بازگشت ایشان ندارد.
واقعا هر چه جلوتر میرویم متوجه میشیم که اختلاسگران چقدر در کشور نفوذ و قدرت دارند که وقتی مجلس شورای اسلامی (طبق مصوبه قانونی که بعدا" توسط مجمع تشخیص مصلحت ملغی شد) هم تایید میکند که ایران همانند سایر کشورهای جهان به صف مجامع بین المللی بپیوندد، آنها حتی بالاتر و قوی‌تر از مجلس توانستند آنرا باطل کنند!
