۱-وکالت می‌دهم ۱-۱ وکیل : به گواهِ تاریخِ ناظر این سرزمین ، ش | نوستالژی فوتبالی
۱-وکالت می‌دهم ۱-۱ وکیل : به گواهِ تاریخِ ناظر این سرزمین ، شاهزادهٔ قصهٔ ما از دودمانی ست که جدشان پس از کودتای سوم اسفند و صدور اعلامیه «من حکم می‌کنم» و ظهور در قامتِ وزیر جنگ و رئیس‌الوزرایی و تقلا برای اعلام جمهوریت و تصدیِ نایب سلطنه گی ، نهایتاً به تحریکات مجیزگویان و اطرافیانِ مجامله‌گو بویژه روحانیون ، در ادامهٔ سلف‌اش، محمد علی میرزا، لگدی میرپنج وار، زیر قُبُل منقلِ بساطِ مشروطه زد که از قضا در عمل، یکی از مترقی‌ترین و متجددترین شیوه های انتقال قدرت بود، به ترتیبی که یکی از طرفین درگیرِ مناقشه - یعنی شاه - از رویِ اختیار، فرمانی را توشیح و صادر کرد که طی آن، قدرتش خودخواسته محدود گردید. این شازده پسر ما از پدری ست که حسن نیت و ملی‌گرایی قابل تحسینش را با مارکسیستو فوبیا و «نظر کرده ائمه بودن» طاق زد و با جمع کردن بار و بندیل خود و جملگی خاندان سلطنتی در روز فیروز و ساعت سعداندوز، که در موازین و آداب دیپلماسی به معنی واگذاری یکباره قدرت و مقام سلطنت است ، خود به تنهایی، بزرگترین دلیل خونها و سرهای پامال شده از بهمن ۵۷ به این سو می‌باشد. از این دو خصیصه‌ی بروز یافته‌ی خانوادگی که بگذریم، هر دو شاه فقید ید طولایی در کنار زدن فیزیکی و خدماتیِ رجالی داشتند که در به قدرت رسیدن و اعتلایشان شایان ترین خدمات را ارائه دادند از جمله : تیمورتاش ، داور ، ارباب کیخسرو ، امیرلشکر شیبانی ، محمد علی فروغی ، احمد قوام ، عالیخانی و … و اما خود جناب مستطابِ شاهزاده رضا پهلوی، که به ظاهر متوجه نیستند، مشروعیت بر پایه اقبال عمومی در بستر جریان اجتماعی شکل می‌گرد نه بر اساس امضای کارزار و هشتگ توئیتری ، و از آنجا نیز که بیش از دو سوم عمر خود را در خارج از ایران سپری کرده، یحتمل ارتباطش با واقعیت موجود جامعه امروزی ایران قطع می‌باشد، هر چند او را مفروضاً بَری از آن شاخصهای رفتاری نادرست پدرانش بدانیم از آنجا که در این چهل و اندی سال اخیر بعنوان وزنه‌ی قابل توجه اپوزوسیون خارج از کشور ، هیچگونه کنشگریِ در خور توجه و دستاورد قابل اعتنایی در مبارزات سیاسی ندارد و همچنین عاری از محسناتِ رفتاری اسلافش مانند مقتدر و پراگماتیک بودن و مهمتر از همه داشتن حسن نیت و نمایاندن التزام عملیِ مسئولیت ملی و میهنی‌اش در قبال مردم است، از هر وجهِ صلاحیتِ حتی نیمداری بابت تفویض هرگونه مسئولیت و وکالتی برخوردار نمی‌باشد. هر چند این موضوع منافاتی با این مقوله ندارد که در راستای سخنانی که پیش از این راندیم بایستی، تمام گنجایش و ظرفیت جایگاه و ارتباطاتی‌اش در جهت پیشبرد منویات و اهداف ملت ایران همچون هر ایرانی دیگری را بکار بندد.
