اولین اسکن مغز انسان در حال مرگ نشان می دهد که ممکن است شخص زن | جهان چگونه کار می کند؟
اولین اسکن مغز انسان در حال مرگ نشان می دهد که ممکن است شخص زندگی خود را جلوی چشمانش ببیند.
این یافته تصادفاً زمانی بدست آمد که مردی به طور ناگهانی در طی یک اسکن مغز جان خود را از دست داد.
پس از مرگ ناگهانی یک بیمار مسن در طی یک آزمایش معمول، دانشمندان به طور تصادفی داده‌های منحصربه‌فردی را در مورد فعالیت مغز او در پایان عمر او به دست آوردند: در طول ۳۰ ثانیه قبل و بعد از توقف قلب این مرد، امواج مغزی او به طرز قابل توجهی شبیه به امواج مغزی او در هنگام خواب دیدن ، یادآوری خاطرات و مدیتیشن بود، که نشان می‌دهد افراد ممکن است در هنگام مرگ، زندگی خود را در مقابل چشمانشان ببینند.
پدیده بازپخش خاطرات گذشته هنگام مرگ توسط برخی از افرادی که تجربه نزدیک به مرگ داشته اند گزارش شده است. اما این اولین شواهد علمی است مبنی بر اینکه این "فلش" ممکن است واقعی باشد. با این حال، از آنجایی که این تنها مطالعه موردی است، نمی‌توان فرضیات بیشتری در مورد اینکه این پدیده تا چه حد ممکن است رایج باشد یا تجربه چگونه باشد، ایجاد کرد.
محققان در سال ۲۰۱۶ در حین مطالعه فعالیت مغز یک مرد ۸۷ ساله کانادایی که به صرع مبتلا شده بود، به این کشف شگفت انگیز دست یافتند. این تیم در حال انجام یک الکتروانسفالوگرام (EEG) (آزمایشی که ناهنجاری‌ها را در فعالیت الکتریکی مغز تشخیص می‌دهد) برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آنچه در طول تشنج او اتفاق می‌افتد، بودند که مرد دچار حمله قلبی ناگهانی و کشنده شد. محققان در بیانیه ای اعلام کردند که مرگ غیرمنتظره بیمار به این معنی است که تیم به طور تصادفی اولین ضبط نوار مغزی در حال مرگ را انجام داده است.
در مجموع، محققان حدود ۹۰۰ ثانیه فعالیت مغزی را ثبت کردند که منجر به مرگ بیمار و بلافاصله پس از آن شد. این به آنها اجازه داد تا ببینند که چگونه نوسانات عصبی او ( الگوهای تکراری فعالیت عصبی، که به عنوان امواج مغزی نیز شناخته می شود) در هنگام مرگ او تغییر می کند. آنها دریافتند که در ۳۰ ثانیه قبل و بعد از توقف قلب او، یک تغییر غیرعادی در فعالیت امواج مغزی او رخ داده است.
دکتر اجمال زمار، محقق ارشد، جراح مغز و اعصاب در دانشگاه تورنتو کانادا، در بیانیه‌ای گفت: درست قبل و بعد از توقف کار قلب، شاهد تغییراتی در یک نوار خاص از نوسانات عصبی بودیم. زمار که اکنون در دانشگاه لوئیزویل در کنتاکی است، افزود: این نوع خاص از نوسانات به عنوان امواج گاما شناخته می شوند. نوسانات عصبی بر اساس فرکانس و دامنه آنها طبقه بندی می شوند. امواج گاما دارای فرکانس بین ۳۰ تا ۱۰۰ هرتز هستند که بالاترین فرکانس در بین نوسانات را دارد و معمولاً زمانی که افراد در مغز خود، به مرکز حافظه در منطقه ای به نام هیپوکامپ در هنگام خواب دسترسی پیدا می کنند مشاهده می شود.
این تیم همچنین داده هایی را در مورد انواع دیگر نوسانات در طول مرگ از جمله امواج دلتا، تتا، آلفا و بتا جمع آوری کردند. اما این امواج گاما بودند که نشان می دادند مرد خاطرات سراسر زندگی‌اش را در مغزش پخش می‌کرد، پدیده‌ای که به عنوان یادآوری زندگی شناخته می‌شود. زمار در بیانیه‌ای گفت: از طریق ایجاد نوسان‌هایی که در بازیابی حافظه دخیل هستند، مغز ممکن است آخرین یادآوری رویدادهای مهم زندگی را درست قبل از مرگ ما انجام دهد، مشابه آنچه در تجربیات نزدیک به مرگ گزارش شده است.
بر اساس این بیانیه، آزمایش‌ها روی موش‌ها نشان داده است که جوندگان نیز سطوح مشابهی از نوسانات گاما را در زمان مرگ تجربه می‌کنند. بنابراین، محققان حدس می زنند که یادآوری زندگی ممکن است تجربه ای باشد که در مغز اکثر پستانداران در حال مرگ اتفاق می افتد، اگرچه شواهد کمی برای تأیید این موضوع وجود دارد.
اما محققان گفته اند که بیان قطعی این که یادآوری زندگی یک پدیده واقعی است، زود است. مرد در حال مرگ سالخورده بود و مبتلا به صرع بود که به عنوان عامل تغییر فعالیت امواج گاما شناخته شده است. این می‌توانست به این معنا باشد که فعالیت مغزی او در هنگام مرگ متفاوت از یک فرد بدون صرع است. علاوه بر این، هیچ راهی وجود ندارد که بدانیم آیا این مرد واقعاً خاطرات گذشته خود را می‌دید یا درک می‌کرد یا فقط در حالت رویا مانندی بود که توسط سیستم عصبی از کار افتاده‌اش به وجود آمده بود. محققان اطهار داشتند که، برای نتیجه‌گیری در مورد یادآوری زندگی در زمان مرگ، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. به گزارش بی‌بی‌سی، گزارش پرونده این مرد تا شش سال پس از مرگ او منتشر نشد، زیرا محققان امیدوار بودند که مطالعات یافته های بیشتری را در مورد مغزهای در حال مرگ برای تایید ادعاهای خود کشف کنند، اما دست خالی ماندند.
ترجمه: یاس
https://www.livescience.com/first-ever-scan-of-dying-brain «Channel of Science is for all»
